تاریخ را بسازید یا بدنام شوید!

مجله فرهنگی هفت راه – گروه سینما: صبح سه‌شنبه، لئوناردو دی کاپریو در مجمع عمومی سازمان ملل با موضوع آب و هوا سخنرانی کرد و به رهبران جهان اهمیت موضوع را چنین یادآوری نمود: «بزرگ‌ترین چالشی که در طول حیات‌مان در این سیاره تجربه می کنیم.» او اخیراً از سوی بان‌کی‌مون، دبیر کل سازمان ملل، به‌عنوان سفیر صلح این سازمان انتخاب شده‌است و از دی‌کاپریو، با عنوان «صدایی تازه برای حمایت از آب و هوا» نام برده. در این پست، متن سخنرانی دی‌کاپریو را با هم می‌بینیم.

متشکرم جناب دبیرکل، عالی‌جنابان، خانم‌ها و آقایان و همین‌طور مهمانان عالی‌رتبه. باعث افتخار من است که امروز این‌جا حضور دارم، در برابر شما نه به‌عنوان یک متخصص، که در مقام شهروندی نگران ایستاده‌ام. یکی از ۴۰۰هزار نفری که روز یکشنبه در نیویورک راهپیمایی کرد و یکی از میلیاردها نفری که می‌خواهد اوضاع بحرانی آب و هوای‌مان، حل شود.

به عنوان یک بازیگر، وانمود به داشتن یک زندگی کرده‌ام. نقش‌هایی را بازی می‌کنم که معمولاً بایستی مشکلات ساختگی را حل کند. گمان می‌کنم بشریت به مسئله‌ی آب و هوا به‌ شیوه‌ای یکسان می‌نگرد: مثل این‌که اگر این وضع تخیلی باشد ، در سیاره‌ی فردی دیگر رخ دهد، اگر تغییرات آب و هوایی واقعی نباشد می‌توان به گونه‌ای رفع‌ش نمود.

اما من فکر می کنم ما حتماً بهتر از این‌ها آگاه هستیم. هر هفته، شاهد مسائل تازه و غیر قابل تردید در این مورد هستیم. حتی تغییرات پرشتاب آب و هوا این‌جا هم وجود دارد. می‌دانیم که خشکسالی‌ها در حال تشدید شدن هستند، اقیانوس‌های‌مان دارند گرم می‌شوند تغییرات آب و هوایی شدید شده‌اند، دما افزایش یافته، ورقه‌های یخی قسمت غربی قطب جنوب و گرینلند با سرعتی بی‌سابقه، سریع‌تر از آن‌چه که تخمین‌های علمی مشخص کرده‌اند، در حال ذوب شدن هستند. هیچ‌یک از این اتفاقات لفاظی یا ادعایی از روی جنون نیست. این یک حقیقت است. جامعه‌ی علمی این را می‌داند، صنعت و دولت‌ها این را می‌دانند، حتی ارتش آمریکا هم این را می‌داند، فرمانده‌ی نیروی دریایی آمریکا در اقیانوس آرام، دریاسالار «ساموئل لاک‌لیر»، اخیراً گفته‌است: تغییرات آب و هوایی، تنها تهدید امنیتی برای ماست.

دوستان من! این بدن، شاید بیش از هر گردهمایی در تاریخ بشر، هم‌اکنون به انجام وظیفه‌ای دشوار نیازمند است. شما می‌توانید تاریخ را بسازید یا در آن به بدنامی یاد شوید.

به‌وضوح، موضوع فقط این نیست که به مردم بگوییم که لامپ‌های خانه‌شان را عوض کنند یا اتومبیل‌های دوگانه‌سوز خریداری نمایند. فاجعه بیش از انتخاب‌های فردی رشد کرده‌است. حالا این موضوع صنعت ما و دولت‌های سرتاسر جهان است که عملکردی گسترده و قاطعانه انجام دهند. من یک دانشمند نیستم، اما نیازی هم نیست که باشم. چرا که جامعه‌ی علمی جهان سخن گفته‌است و به ما آگاهی بخشیده‌است. اگر با هم وارد عمل نشویم، قطعاً هلاک خواهیم شد. حالا، نوبت عمل ماست!

بایستی برای انتشار سوخت‌های کربنی محدودیتی قائل شویم و یارانه‌های دولتی را از کارخانه‌هایی با سوخت‌های زغال‌سنگ ، گاز و نفت حذف نماییم. باید انتقال مجانی آلاینده‌های صنعتی را که به نام اقتصاد بازار آزاد صورت می گیرد، متوقف سازیم. آن‌ها لایق مالیاتی که می‌پردازیم، نیستند، بلکه مستحق بررسی شدن هستند. اقتصاد، با نابودی اکوسیستم ما، خودبخود از بین می‌رود!

خبر خوب این است که انرژی‌های قابل بازیابی نه تنها قابل دست‌یابی هستند، بلکه سیاست اقتصادی خوبی محسوب می‌شوند.تحقیقات نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۵۰ انرژی پاک و قابل بازیابی نیاز تمامی تکنولوژی موجود را تأمین خواهد کرد و ایجاد میلیون‌ها شغل جدید می‌نماید. این‌ها، سخنان حزبی نیست، بلکه حرف‌هایی انسانی است. هوا و آب پاکیزه و محیز قابل زیست، از پایه‌ای‌ترین حقوق انسانی هستند. حل این معضل، تنها یک درخواست سیاسی نیست. این یک دستورالعمل اخلاقی است. مسلماً، این هراس‌آور است.

ما تنها یک سیاره داریم! نوع بشر بایستی در مقیاسی گسترده برای ویرانی خودخواسته‌ی خانه‌ی همگی ما، پاسخگو باشد. محافظت از حیات آینده‌ی ما در این سیاره بستگی به تکامل آگاهانه‌ی گونه‌ی ما دارد. اکنون فوری‌ترین زمان و این، فوری‌ترین پیام است.

نمایندگان گران‌قدر، رهبران جهان! من وانمود به داشتن یک زندگی کرده‌ام، اما شما وانمود نمی‌کنید! مردم روز یکشنبه در سرتاسر جهان صدای‌شان را بلند کردند که شنیده‌شود و این حرکت متوقف نخواهد شد. و حالا، نوبت شماست، که پاسخگوی بزرگترین چالشی باشید که در زمان حیات ما در این سیاره رخ خواهد داد… که آن زمان، هم‌اکنون است. از شما می‌خواهم که با شجاعت و صداقت با آن روبرو شوید. متشکرم!