انتقاد شدید یک آهنگساز از موسیقی که هنرمندان گوش می‌دهند/ مهوش را به موتزارت و حاج قربان ترجیح می دهند!
به گزارش هفت راه، پیمان سلطانی موسیقیدان باسابقه کشورمان با قرار دادن پیانونوازی سارتر در صفحه خود نوشت: دوستان فیلمی را که می بینید ژان پل سارتر است در حال نواختن قطعه ای از شوپن. با دیدن این فیلم هم لذت بردم و هم غمیگن شدم. لذتم که مشخص است جایی که موسیقی باشد آن هم از نوع انسانی اش ، شوپن باشد و سارتر لذت به اوج می رسد. همه می دانید که سارتر از بنیان گذاران فلسفه ی اگزیستانسیالیست و یکی از بزرگترین فلاسفه ی قرن بیستم است و به نظر من طبیعی است که باید موسیقی را در این حد والا بداند و آن هم موسیقی ای از این جنس که به معنای واقعی هنر است. در تاریخ غرب بزرگان ادب، هنر، فرهنگ، فلسفه و … غالبا جامع الاطراف هستند و در هر وجهی از فرهنگ و هنر معاصرند و در ساحت معاصر بودن قرار می گیرند.
اما غمگینی من اینجاست که فلان نویسنده ما سطحی ترین نوع موسیقی را گوش می دهد، فلان نقاش ما نقاشی هایش را با موسیقی دسته چندم پاپیولار می کشد، فلان کارگردان ما مهوش را به موتزات و حاج قربان ترجیح می دهد. با بسیاری از این حضرات معاشر بوده ام به هیچ وجه اغراق نمی کنم واقعا همین گونه بوده است. این عقب ماندگی تاریخی ریشه اش کجاست. این فهم نا پیدای هستی از کی دامان ما را گرفته است. چرا مدرن ترین شاعران ما درک موسیقایی شان به کاباره های چهل سال پیش منتهی می شود. چرا داستان نویسان پست مدرن ما در پایین ترین سطح از فهم موسیقایی قرار دارند و تنها نام چند نفر چون باخ و بتهون و واگنر را مزه مزه می کنند. چرا اغلب نوازندگان و خوانندگان ما اوج فهم موسیقی شان اجراهای سانتی مانتال بزک شده و لوس و داش مشتی معاب موسیقیگلهاست(منکر تعداد اندکی از آثار درخشان گلها نیستم). با این اوصاف تکلیف طبقه متوسط شهری و … دیگر مشخص است.
از شوپنهاور تا ژاک دریدا همه متفقا بر این باور بوده اند که تنها کسانی به فهم درستی از هستی خواهند رسید که درکی عمیق و صحیح از موسیقیکلاسیک معاصر و موسیقی فولکلور داشته باشند و سوفوکل نیز معتقد بود برای رسیدن به تاریخ دقیق یک قوم باید به موسیقی آنها گوش داد. با این وصف وضعیت تاریخ امروز ایران در بحرانی ترین وضع ممکن اش است چرا که خوراک بیش از نود درصد جماعت ایرانی نازلترین، سطحی ترین و احمقانه ترین نوع موسیقی است.
منبع: ایسکانیوز
