اما ما چه؟ دو سه نفر آدم که دایما تلاش می کنند خودشان باشند و خدای ناکرده کسی از بیرون وارد حلقه شان نشود!
مجله فرهنگی هفت راه – گروه فضای مجازی: یکی از شاعران جوان در صفحه اختصاصی خود در شبکه‌های اجتماعی مقایسه جالبی بین «انجمن شاعران» و «شهرستان ادب» انجام داده است.
حسین جنتی در این مطلب کوتاه، حلقه بسته موجود در انجمن شاعران را مورد انتقاد قرار داد. حلقه مدیریتی بسته انجمن شاعران، و بی‌برنامه‌گی این تشکل شعری در حوزه جذب، تربیت و حمایت از شاعران جوان یکی از انتقاداتی بوده است که در سالهای اخیر نسبت به این انجمن شده است.انتقادات تند و تیز علیرضا قزوه نسبت به این رویکرد انجمن شاعران آخرین نمونه از این دست انتقادات بود که حواشی زیادی هم پیدا کرد.
حال حسین جنتی که خود از نظر جریان ادبی بیشتر متمایل به این انجمن است، در مطلب فوق الذکر چنین نوشته است:
عیب می جمله بگفتی هنرش نیز بگو…
مثل روز روشن است که من با نهادهایی مثل حوزه هنری و نمونه کوچکترش مثل شهرستان ادب مشکل جدی دارم و دلایلش هم حداقل برای خودم محکم است، اما واقعا سعی می کنم منصف باشم، روزگاری در انجمن شاعران علی الاتصال به ساعد باقری عزیز می گفتم: بر و بچه های شهرستان ادب _که اغلب از دوستان من هم هستند و قلبا دوستشان دارم _ دارند خوب کار می کنند، حد اقل در بخش تبلیغات اینطوری بنظر می رسد که حساب و کتاب و برنامه دارند، سایت موسسه شان فعال است ، مطلب می نویسند همدیگر را پشتیبانی می کنند، برنامه جدی دارند و الخ…
اما ما چه؟ دو سه نفر آدم که دایما تلاش می کنند خودشان باشند و خدای ناکرده کسی از بیرون وارد حلقه شان نشود و هرچه تلاش و نیرو هست باید در خدمت تبلیغ ایشان باشد، نه حرف تازه ای، نه چهره ی جدیدی، نه تلاش خلاقانه ای…
بی سر و صدا بودجه ای بیاید و چهارتا کار نمادین انجام شود و سال بگذرد و عمر سپری شود و هی من باشم و من باشم و من باشم و من!
خب شهرستان ادبی ها هم از دید من اگرچه دارند برای همان بودجه کار می کنند اما به طور جدی هدفشان را هم مد نظر دارند و دارند خوب تلاش می کنند، گرچه هدف ایشان برای من مضحک می نماید و من از محصول نهایی تلاششان بیم دارم ولی یک خسته نباشید جانانه نثارشان می کنم و می گویم ای والله!
