آیا خوشحال بودن از راه‌اندازی «افق» هم خوشحالی دارد؟!

مجله فرهنگی هفت راه – محمدرضا شهبازی:

این یادداشت به بهانه افتتاح شبکه افق است، اما درباره شبکه افق نیست. حتی درباره بقیه نهادها و موسسات و مجموعه‌هایی که در نوشته زیر از آنها نام برده شده هم نیست. توجه به این امر کمک خواهد کرد به درک هدف نگارنده از نوشتن این سطور:

شبکه افق افتتاح رسمی شد. خوشحال شدیم. بی‌تعارف از اینکه افق رسماً افتتاح شد خوشحالیم. همانقدر که از آغاز پخش آزمایشی‌اش خوشحال شده بودیم. در این حرفی نیست. اما آیا خود این خوشحالی، خوشحالی دارد یا نگرانی؟!

چرا باید ما «بچه حزب اللهی‌ها» از اینکه یک شبکه با همه مختصات خاص شبکه افق به شبکه‌های صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران اضافه شده است انقدر خوشحال باشیم؟ چه مسیری را طی کرده‌ایم که به اینجا رسیدیم؟ چند مثال دیگر هم ذکر می‌کنم شاید سوالم واضح‌تر شود.

انقلاب که شد، طبیعتاً در صدا و سیما هم انقلاب شده بود دیگر! در وزارت ارشادش هم انقلاب باید شده باشد. در همه نهادها و مجموعه‌های فرهنگی‌اش هم همینطور. اما ما حوزه هنری را زدیم. آن روزها هم حتماً همینقدر خوشحال بودیم که حوزه هنری داریم و قرار است فرهنگ و هنر انقلاب آنجا بجوشد. البته غیر از حوزه هنری بعداً کلی جای دیگر هم تاسیس شد تا کارهایی را که ظاهراً وزارت ارشاد و متعلقاتش از پسش برنیامدند انجام بدهد. جاهایی که قرار بود مثلاً سینما را انقلابی کنند اما چند سال بعد خودشان شدند یکی از جاهایی که باید فکری به حالشان می‌کردیم تا سینما انقلابی شود. بعد از دو-سه دهه دیدیم اینطور نمی‌شود. آنوقت از تاسیس جاهایی مثل «شهرستان ادب» و «دفتر مطالعات جببه فرهنگی انقلاب(راه)» و «مجمع ناشران انقلاب اسلامی» و «جشنواره عمار» خوشحال شدیم. خوشحال شدیم که حالا قرار است اینجاها علم هنر متعهد و هنر انقلابی را در کتاب و ادبیات و سینما و رسانه و… سر دست بگیرند. یک مرور کوچک داشته باشید بر همه نهادهای و موسسات فرهنگی انقلابی که در این سالها تاسیس شدند و ما و بزرگترهای ما هی خوشحال شدیم، هی خوشحال شدیم…

حالا هم از افتتاح شبکه افق خوشحالیم و -درست یا غلط- فکر می‌کنیم صدا و سیمای «جمهوری اسلامی» را فتح کرده‌ایم! خوشحالیم از اینکه جایی را که قرار بود «خانه‌مان» باشد و باید «خانه‌مان» می‌بود، بالاخره «فتح» کردیم! کجای کار می‌لنگد که دائما برای خوشحال شدن و امیدوار شدن باید بی‌خیال مجموعه‌های انقلابی سابق بشویم و برویم مجموعه انقلابی جدید تاسیس کنیم؟ می‌ترسم اگر نفهمیم کجای کار می‌لنگد، چند سال بعد مجبور شویم از اینکه نهاد جدیدی تاسیس شده است تا کم‌کاری‌های «افق» و «مجمع ناشران انقلاب» و «عمار» و… را جبران کند، خوشحال شویم!