با این کتاب به وضعیت دانشگاه در ایران لبخند بزنید!
عباس احمدی، شاعر طنزپرداز معاصر، متولد ۱۳۵۷و دارای دکترای رشته منابع طبیعی و مدرس دانشگاه است. او پیش از این با کتاب «مثنوی دانشجویی» (۱۳۹۰، انتشارات سپیده‌باوران)، سیمای شاعری اهل طنز را از خود به نمایش گذاشته بود. کتاب دانشگاه‌نامه که به تازگی به همت نشر شهرستان ادب وارد بازار شده است، در ادامه مسیر پیشین آثار این شاعر طنزپرداز قرار گرفته و نگاهی دارد به مشکلات و معضلات دانشگاه‌ها.
احمدی پیش از انتشار کتاب حاضر، این اشعار آن را به تدریج در هفته‌نامه پنجره منتشر کرده بود و سپس با تغییراتی آنها به مجله طنز مشرقیه سپرد و حالا او تصمیم گرفته در قالب کتاب دانشگاه‌نامه یکجا در اختیار خوانندگان قرار دهد.
دانشگاه‌نامه منظومه‌ای‌ست در ۱۹ باب که حول محور مسائل مربوط به دانشگاه و آموزش عالی می چرخد. با اینکه هرباب موضوعی خاص را در این حوزه مورد نظر دارد، اما در کنار هم پازل‌وار (در قالبی که گاه رنگ و روی روایی نیز می‌گیرد)، با شرح ماجرای ورود آموزش عالی نوین به ایران (در دارالفنون) و تاسیس دانشگاه بدست رضا خان آغاز شده و سپس به شکلی گذرا به وضعیت دانشگاه‌ها در سالهای پیش از انقلاب می‌پردازد؛ سرانجام به ماجرای انقلاب فرهنگی و تاسیس دانشگاه آزاد و پیام نور می‌رسد و… تمرکز بیشتر کتاب روی مسائلی‌ست که این حوزه در سالهای اخیر با آنها روبه‌رو بوده است؛ از گرایش به مدرک‌گرایی گرفته تا سطح علمی و فرهنگی دانشگاه‌ها، بیکاری فارغ التحصیلان و…
عباس احمدی در بخش هایی از کتاب می سراید:
بَرِ بلوار در اندک زمانی
عیان شد سر درِ پنجه تومانی!
به اصفاهان و تبریز و به شیراز
درِ میخانه‌های علم شد باز
سپس ایران پر از دانش‌سرا شد
سواد – این دردِ بی‌درمان- دوا شد
اوایل اعتباری داشت تحصیل
کلاس و افتخاری داشت تحصیل
اصولاً ارج و قربی داشت دیپلم
مقامی داشت دیپلم بین مردم
به سالی مُلکِ ما مدرک‌گرا شد
حصول علم و مدرک پربها شد
