سقف بلند، یا سقف گشاد؟!
#هفت_راه_مخاطبان / پژمان صالحی منفرد:
آقای مهدی قزلی، رییس بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایران و دبیر جایزه ادبی جلال آل احمد در اختتامیه این جایزه گفته‌اند:
«30 ماه پیش که پایمان به بنیاد رسید، قامتمان را خم کردیم تا پا به این سرا بگذاریم. همان موقع گفتیم که باید سقفی را که ساخته شده، بالاتر بست. با عنایت و حمایت معاونت محترم امور فرهنگی وزارت ارشاد، کوشیدیم تا به سقف بلندمرتبه‌تر و وسیع‌تری دست پیدا کنیم. چهره‌هایی که در اختتامیه جایزه جلال حضور داشتند نشان می‌دهد که سقف ارتفاع گرفته است؛ هرچند ما هنوز در نیمه راه هستیم.»
این را که خواندم، تشویق شدم بروم عکسهای اختتامیه و گزارشهای خبرگزاری ها درباره این مراسم و این دوره از جایزه را ببینم. پیش از این فقط به مطلع شدن از نام برندگان در گروه‌های تلگرامی اکتفا کرده بودم. بعد از دیدن و خواندن عکسها و گزارشات، چیزی که به ذهنم رسید این بود احتمالا آقای قزلی دچار سبق لسان شده و در استفاده از واژه بلند اشتباه کرده‌اند. شاید هم اساسا معنای کلمه بلند را… نه، حتما همان اولی است. احتمالا ایشان میخواسته‌اند بگویند سقف جایزه را کمی گشاد کردیم و اشتباهاً گفته‌اند بلند. اتفاقا کلمه گشاد در جمله هم بیشتر می‌آید و کنار کلمه وسیع که ایشان به کار برده‌اند بهتر می‌نشیند.
چون آنچه که در این سالها در جایزه جلال اتفاق افتاده -و این دوره هم همینطور- این است که سقف آن انقدر گشاد شده که همه را در بر می‌گیرد و نامزدهایش و جایزه‌هایش و نشان افتخارهایش به همه جور آدمی می‌رسد؛ از ضد انقلاب و فعال فتنه و بازداشتی سال 88 گرفته تا سوپر انقلابی و جانباز و…
خلاصه اینکه سقف که گشاد بشود، همه میتوانند زیرش بخوابند، البته وسط لحاف قبلا توسط متولی رزرو شده، اصرار نکنید!
