خاطره‌انگیزترین لحظات جشنواره کن در ۶۹ سال گذشته+عکس
دوره جدید یکی از پر زرق و برق ترین جشنواره های سینمایی دنیا آغاز شد. همزمان با تولد هفتادم جشنواره بین المللی فیلم کن، اتفاقات خاطره انگیز این جشنواره در طول دوران را مرور می‌کنیم.
به گزارش هفت راه، مجله هالیوود ریپورتر در شماره ویژه جشنواره بین المللی فیلم کن، نگاهی به لحظات خاطره انگیز این جشنواره در طول تاریخ داشته. نگاهی می اندازیم به مهم ترین لحظات 69 دوره قبل کن:
- وقتی جنگ جهانی جشنواره را تعطیل کرد
بعد از آن که جشنواره فیلم ونیز تحت کنترل فاشیست ها افتاد، فرانسوی ها در پاسخ به آنها تصمیم گرفتند جشنواره ای سینمایی راه بیندازند. بعد از مذاکراتی که با صاحبان هتل های شهر ساحلی بیاریتز در جنوب غربی فرانسه داشتند، قرار شد در دو هفته اول سپتامبر 1939، جشنواره را در آن شهر برگزار کنند. گری کوپر، مائه وست، داگلاس فربنکس، تایرون پاور و چارلز بویر میهمانان جشنواره بیاریتز آن روزها بودند. برگزار کنندگان حتی به بهانه اکران فیلم «گوژپشت نوتردام»، ماکتی از این کلیسای مشهور را هم آماده کرده بودند. اما هیتلر همه برنامه های آنان را به هم ریخت. نازی ها صبح روز افتتاحیه لهستان را اشغال کرد. بعد از یک روز شک و تردید، مسئولان جشنواره تصمیم گرفتند «گوژپشت نوتردام» را اکران کنند اما از ادامه جشنواره صرف نظر کردند. هفت سال بعد این جشنواره به ساحل جنوب شرقی فرانسه و شهر کن برده شد تا به جای 1939، در سپتامبر سال 1946 نخستین دوره جشنواره بین المللی فیلم کن برگزار شد. در آن دوره 11 فیلم حضور پیدا کردند و در شب افتتاحیه مستندی به نام «برلین» از شوروی نمایش داده شد. هر چند با رفتن برق و مشکلات پروژکتور، عملا افتتاحیه باشکوهی نبود. جالب این که آن سال فیلم «بد نام» آلفرد هیچکاک هم در جشنواره شرکت داشت اما هیچ جایزه ای را به خودش اختصاص نداد. شاید چون حلقه های فیلم به ترتیب پخش نشدند.
- اعتراض مولفان فرانسوی در «می 68»
سال 1968، جشنواره فیلم کن آماده می شد تا شمع کیک 21 سالگیش را فوت کند. اما اتفاقاتی که در آن سال رخ داد، باعث شد، این جشنواره راحت وارد دوره بزرگسالیش نشود. در ماه می سال 1968 جنبش دانشجویی- کارگری در فرانسه رخ داد. حرکتی اعتراضی که فضای کشور را به سمت نا آرامی کشانده بود و جشنواره کن هم مصون از آن نبود. چهره هایی چون ژان لوک گودار و فرانسوا تروفو، با اخراج رئیس سینماتک فرانسه، آنری لانگلوآ توسط دولت در ماه فوریه، آن قدر اعتراض کردند تا او را به سمت خودش برگرداندند. وقتی جنبش های ماه می آغاز شد، آلن رنه، کلود للوش و تعدادی دیگر از هنرمندان فرانسه هم به گودار و تروفویی که با دولت وقت زاویه پیدا کرده بودند پیوستند و خواستار توقف جشنواره در حال برگزاری کن شدند. کارگردان ها، یکی یکی فیلم هایشان را از رقابت بیرون کشیدند و پخش فیلم آنهایی که آثارشان را بیرون نکشیده بودند هم با اقداماتی چون گرفتن پرده توسط تروفو و جرالدین چاپلین، عملا غیر ممکن شد و جشنواره رو به تعطیلی رفت. جالب این که با تعطیلی کن، میهمانان جشنواره نتوانستند به راحتی کشور را ترک کنند. با اعتصاب کارگردان و نبود بنزین، خیلی ها با نقشه های عجیب و غریب خودشان را به مرز ایتالیا رساندند. از آن روزها هنوز داستان های هیجان انگیزی به گوش می رسد.
- گریس کلی با شاهزاده رینیه ملاقات می کند
تابستان 1954 کری گرانت و گریس کلی برای فیلمبرداری ساخته آن زمان جدید آلفرد هیچکاک، «گرفتن یک دزد» به کوت دازور سفر کرده بودند و در هتل کارلتون اقامت داشتند. آن زمان کلی حتی فکرش را هم نمی کرد که خیلی زود به عنوان نماینده انجمن سینمای آمریکا باید به کن برگردد. اما بهار سال 1955 این اتفاق رخ داد و در همان سفر هم بازیگر برنده اسکار فیلم «دختر روستایی» برای نخستین بار با پرنس رینیه، شاهزاده موناکو ملاقات کرد و یک سال بعد، پس از اتفاقاتی که بیشتر به داستان های پریان می ماند، شاهزاده موناکو شد. سال 2014 فیلم «گریس موناکو» بر اساس زندگی سلطنتی کلی با بازی نیکول کیدمن، در افتتاحیه شصت و هفتمین دوره جشنواره بین المللی فیلم کن روی پرده رفت.
- فرانسوا تروفو، طلیعه دار موج نوی فرانسه
1959 سالی بود که که آینده سینمای فرانسه دست خودش را رو کرد. فرانسوا تروفو، منتقد آن زمان جوان سینمای فرانسه که به خاطر انتقادات تندش نسبت به جشنواره از حضور در فستیوال سال 1958 منع شده بود، یک سال بعد در قامت کارگردانی فیلم اولی به کن رفت و جایزه بهترین کارگردانی را به خاطر فیلم «400 ضربه» به خودش اختصاص داد. این فیلم همین طور بازیگر 13 ساله ای به نام ژان پیر لئو را در نقش کاراکتر آنتوان دنیل، به سینما معرفی کرد که بعد ها تبدیل به یکی از برند های بازیگری سینمای فرانسه شد. طی 20 سال او در 4 فیلم دیگر هم نقش آنتوان دنیل را برای تروفو بازی کرد.
- الیویا دی هاویلند اولین زن رئیس هیئت ژوری شد
در سال 1965، الیویا دی هاویلند بازیگر مطرح بریتانیایی فیلم «برباد رفته» تبدیل به اولین زنی شد که ریاست هیئت ژوری جشنواره بین المللی فیلم کن را بر عهده داشته. بعد ها این بازیگر برنده اسکار گفت که نمی داند چرا برای شکستن چنین سدی، برگزار کنندگان جشنواره کن او را انتخاب کرده اند. او همین طور می گوید: «ریاست یک هیئت ژوری تمام مردانه البته تجربه لذت بخشی بود اما همزمان مسئولیت ترسناکی هم حساب می شد.»
- اولین نقد «پالپ فیکشن» در خیابان های کن
یکی از پر حاشیه ترین فیلم های تمام ادوار کن، بدون شک «پالپ فیکشن» کوینتین تارانتینو بود. اثری که در سال 1994 توسط هیئت داورانی که ریاستش را کلینت ایستوود بر عهده داشت به عنوان برنده نخل طلا معرفی شد. وقتی تارانتینو روی سن می رفت تا جایزه اش را بگیرد، بیشتر از کسانی که او را تشویق می کردند، مخاطبانی ناراضی و عصبانی بودند که او را «هو» می کردند. اما جالب است بدانید که شب قبل از اکران فیلم در جشنواره، کمپانی میراماکس، یک اکران خصوصی برای تعداد محدودی از منتقدان، در یکی از کوچه های کن برگزار می کند. بعد از اتمام فیلم، تارانتینو پیش منتقد هالیوود ریپورتر می رود و می گوید که او اولین کسی است که به جز عوامل، فیلم را دیده و مشتاق شنیدن نقد اثرش است. در حالی که طرفداران لحظه ای تارانتینو را در آرامش نمی گذاشتند اولین جلسه نقد فیلم «پالپ فیکشن» با حضور کارگردان، به صورت سرپایی در خیابان های کن برگزار شد.
- حضور چارلز و پرنسس دایانا
سال 1987، در چهلمین دوره جشنواره کن، سالی که تنها عضو هالیوودی هیئت ژوری، الن برستین بود و تنها فیلم آمریکایی حاضر در بخش مسابقه هم «دروازه بهشت» مایکل چیمینو، فستیوال به شدت احتیاج به یک اتفاق رسانه ای داشت. در چنین شرایطی پرنس چارلز و پرنسس دایانا، با حضورشان در روز بزرگداشت سینمای بریتانیا، فلش های دوربین ها را به سمت خودشان جلب کردند. اگرچه چارلز در آن زمان تجربه حضور در استودیوی فیلم پینوود در جوانیش را تعریف کرد اما بدون شک حضور دایانا بود که باعث توجه اصحاب رسانه می شد. زنی با یک زندگی سینمایی و رازآلود مقابل آنها در کن. 10 سال قبل از تصادف عجیب و مرگبار.
- فرانسیس فورد کاپولا نصف نخل را می برد
شایعات می گویند، فرانسیس فورد کاپولا به برگزار کنندگان جشنواره گفته بود که فقط در صورتی اجازه حضور «اینک آخرالزمان» را در بخش مسابقه می دهد که برنده شدن آن تضمین شود. فولکر اشلوندورف، فیلمساز آلمانی برنده نخل طلا در سال 79، می گوید:« او (کاپولا) تمام پولی که از «پدرخوانده» نصیبش شده بود را روی این اثر («اینک آخرالزمان») سرمایه گذاری کرده بود. در نتیجه احتیاج داشت که فیلمش تبدیل به یک موفقیت بزرگ شود.» ژیل ژاکوب، رئیس وقت جشنواره کن البته شایعات را تکذیب می کند اما می گوید، کارگردان «پدرخوانده» اصلا دوست نداشت که برنده مشترک اعلام شود. با این حال در آن سال دو فیلم «طبل حلبی» فرانک اشلوندورف و «اینک آخرالزمان» فرانسیس فورد کاپولا مشترکا برنده نخل طلا شدند. ژاکوب می گوید که وقتی با کاپولا دست می داد، این فیلمساز آمریکایی به او گفته: «من نصف نخل را بردم!»
- عصبانیت اسپایک لی از باخت به سودربرگ
در سال 1989، نه سال از آخرین باری که یک کارگردان آمریکایی برنده نخل طلا شده، می گذشت و در آن سال سه کارگردان جوان با هم رقابت می کردند تا این سد را بشکنند: اسپایک لی، جیم جارموش و استیون سودربرگ. وقتی نخستین ساخته سینمایی سودربرگ توانست جایزه نخل طلا را به خودش اختصاص دهد، اسپایک لی که با «کار درست را انجام بده» به کن آمده بود اصلا خوشحال نشد. وقتی ویم وندرز، رئیس هیئت داوران آن سال به انتقاد از فیلم پرداخت، اسپایک لی گفت که یک چوب بیسبال در خانه اش دارد که روی آن نام ویم وندرز را نوشته است!
- لارس ون تریه در برابر همه (قسمت اول)
سال 2011 وقتی لارس ون تریه با فیلم «مالیخولیا» به کن آمد، پیتر آلبک ینسن، تهیه کننده این اثر، قبل از کنفرانس مطبوعاتی به کارگردان مولف دانمارکی می گوید که اگر بتواند دهان خودش را ببندد می تواند نخل طلا را ببرد. اما ون تریه که سابقه مشکل سازی های زیادی را دارد، این بار برای خودش مشکل درست کرد. آقای کارگردان در حالی که راجع به فیلمش صحبت می کرد جمله ای را به زبان آورد که باعث ایجاد یک رسوایی بزرگ و اخراجش از جشنواره شد. او گفت: «با هیتلر همدردی کردم… باشه، من یک نازی هستم!»
منبع:تسنیم
