نخل طلای جشنواره کن به “مربع” رسید / سوفیا کوپولا بهترین کارگردان شد
مراسم اختتامیه هفتادمین دوره جشنواره فیلم کن یکشنبه شب در سالن لومیر برگزار شد و داوران بخش مسابقه رسمی جشنواره کن به ریاست پدرو آلمودوار کارگردان و فیلمنامهنویس اسپانیایی، فیلم “مربع” (“میدان”) به کارگردانی روبن اوستلوند را به عنوان برنده جایزه نخل طلای این دوره جشنواره معرفی کردند.
الیزابت ماس و دامینیک وست در این فیلم انگلیسیزبان بازی میکنند که در خلاصه داستان آن آمده است: یک تجربه هنری قرار است با مشارکت عامه مردم در یکی از میدانهای یک شهر مهم اروپایی برپا شود، اما اوضاع به هم میریزد و…
اوستلوند کارگردان فیلم “فورس ماژور” است که سه سال پیش برنده جایزه داوران بخش نوعی نگاه کن شد. دو فیلم “غیرعمدی” (2008) و “Play” تولید 2011 ساخته او هم در این بخش جنبی نمایش داده شد.
رابین کامپیو برای “120 ضربان در دقیقه” برنده جایزه بزرگ جشنواره شد
فیلم فرانسوی “120 ضربان در دقیقه” به کارگردانی رابین کامپیو جایزه بزرگ جشنواره را از آن خود کرد. داستان این فیلم با بازی ناول پرز بیسکایارت، آرنو والوا و ادل اینل در اوایل دهه 1990 روی میدهد و درباره گروهی فعال در زمینه اچآیوی/ایدز در پاریس است. “120 ضربان در دقیقه” روز گذشته نیز جایزه فدراسیون بینالمللی منتقدان فیلم (فیپرشی) را دریافت کرد. “120 ضربان در دقیقه” یکی از فیلمهای تحسینشده جشنواره کن امسال بود و در نظرسنجی از منتقدان بینالمللی جزو پنج یا شش فیلم اول قرار داشت.
سوفیا کوپولا کارگردان آمریکایی برای “فریبخورده” برنده جایزه بهترین کارگردان شد. کالین فارل، نیکول کیدمن، کریستن دانست و ال فانینگ در این فیلم بازی میکنند که با اقتباس از رمان تامس کالن ساخته شده است و داستان آن در ویرجینیا در دوران جنگ داخلی آمریکا روی میدهد.
فارل نقش یک سرباز مجروح “اتحادیه” (نیروهای ایالات شمالی) را بازی میکند که حضورش زندگی چند زن را تحت تاثیر قرار میدهد. (دان سیگل در 1971 فیلمی از روی این داستان با بازی کلینت ایستوود ساخت).
کوپولا بعد از 56 سال، دومین زنی است که در جشنواره فیلم کن جایزه بهترین کارگردان را دریافت کرد. اولین بار یولیا سولنتسوا روسی در 1961 با فیلم “وقایعنگاری سالهای سوزان” درباره مقاومت روسها در برابر اشغالگران نازی در 1941، برنده این جایزه شد.
واکین فینیکس بازیگر آمریکایی برای “تو هیچوقت واقعا اینجا نبودی” تازهترین ساخته لین رمزی کارگردان اسکاتلندی، جایزه بهترین بازیگر مرد را برد. داستان این فیلم درباره یک سرباز کهنهکار است که زندگی خود را وقف مبارزه با قاچاق انسان کرده است. وقتی عملیات نجات در یک فاحشهخانه از کنترل خارج میشود، او گیر یک سیاستمدار قدرتمند نیویورکی میافتد.
واکین فینیکس جایزه بهترین بازیگر مرد را برد
دایان کروگر بازیگر آلمانی-آمریکایی برای فیلم “محوشدگی” به کارگردانی فاتح آکین کارگردان آلمانی-ترکیهای، برنده جایزه بهترین بازیگر زن شد. داستان این تریلر در هامبورگ روی میدهد. کروگر نقش زنی را بازی میکند که بعد از یک بمبگذاری که باعث کشته شدن خانوادهاش میشود، به دنبال انتقام است.
“تو هیچوقت واقعا اینجا نبودی” بجز جایزه بهترین بازیگر مرد، جایزه بهترین فیلمنامه را نیز به طور مشترک با “کشتن یک گوزن مقدس” به کارگردانی یورگوس لانتیموس کارگردان یونانی دریافت کرد. در این بخش رمزی و لانتیموس برنده شدند.
“کشتن یک گوزن مقدس” با بازی کالین فارل و نیکول کیدمن درباره یک جراح ماهر است که پسری پردردسر از خانوادهای به هم ریخته را زیر بال و پر خود میگیرد. فارل و لانتیموس پیش از این در فیلم تحسینشده “خرچنگ” همکاری کردند که دو سال پیش در کن برنده جایزه داوران بخش مسابقه رسمی شد و سال گذشته نامزد جایزه اسکار بهترین فیلمنامه غیراقتباسی بود. “دندان نیش” فیلم دیگر لانتیموس هم سال 2009 در بخش نوعی نگاه کن نمایش داده شد. آلیشیا سیلورستون، بیل کمپ و رافی کاسیدی دیگر بازیگران “کشتن یک گوزن مقدس” هستند.
جایزه هیئت داوران به “بدون عشق” به کارگردانی آندری زویاگینتسف کارگردان روسی رسید. این فیلم داستان زن و شوهری است که میخواهند از هم جدا شوند. وقتی پسر آنها در یکی از مشاجرههای این زوج ناپدید میشود، آنها باید برای پیدا کردن او با هم همراه شوند.
آندری زویاگینتسف با “بدون عشق” جایزه هیئت داوران را برد
زویاگینتسف 53 ساله در 2014 با فیلم “لویاتان” در کن برنده جایزه بهترین فیلمنامه شد و فیلمش بعدها به فهرست نامزدهای جایزه اسکار بهترین فیلم خارجیزبان راه پیدا کرد. او در 2011 با فیلم “النا” جایزه ویژه داوران بخش نوعی نگاه را برد و در 2007 با فیلم “تبعید” در بخش مسابقه کن رقابت کرد. “بدون عشق” در روزهای اول جشنواره کن امسال به نمایش درآمد و تا پایان جشنواره در فهرست داوران نشریه بریتانیایی اسکرین بیشترین امتیاز را داشت.
همچنین در مراسم اختتامیه نیکول کیدمن بازیگر به مناسبت هفتادمین سالگرد جشنواره کن با یک جایزه ویژه تقدیر شد. او امسال بجز دو فیلم “کشتن یک گوزن مقدس” و “فریبخورده” فیلم “چگونه در مهمانیها با دختران حرف بزنیم” (How to Talk to Girls at Parties) ساخته جان کامرون میچل را هم در بخش خارج از مسابقه داشت. همچنین یکی از اپیزودهای فصل دوم سریال “بالای دریاچه” (Top of the Lake) به کارگردانی جین کمپیون با بازی او به عنوان یکی از برنامههای هفتادمین سالگرد جشنواره، پخش شد. کیدمن در مراسم اختتامیه حضور نداشت و در یک پیام ویدیویی از برگزارکنندگان جشنواره تشکر کرد.
ویل اسمیت از طرف نیکول کیدمن جایزه ویژه را دریافت کرد
جسیکا چاستین و ویل اسمیت بازیگران آمریکایی، فان بینگبینگ بازیگر چینی، پائولو سورنتینو کارگردان ایتالیایی، مارن آده کارگردان آلمانی آنیس ژوئی بازیگر فرانسوی، پارک چان-ووک کارگردان کرهای و گابریل یارد آهنگساز فرانسوی-لبنانی، همکاران آلمودوار در هیئت داوران بخش مسابقه رسمی جشنواره کن 2017 بودند.
امسال 19 فیلم در بخش مسابقه شانس دریافت جایزه نخل طلا را داشتند. فیلم آمریکایی “داستانهای مهیروویتس” (The Meyerowitz Stories) به کارگردانی نوا بامبک با بازی آدام سندلر، بن استیلر، اما تامپسن و داستین هافمن، “اکجا” (Okja) ساخته بونگ جون-هو تولید مشترک کره جنوبی و آمریکا، “رودن” (Rodin) به کارگردانی ژاک دوایون کارگردان فرانسوی با بازی بازی ونسان لندون، “پایان خوش” (Happy End) تازهترین ساخته میشائیل هانکه کارگردان اتریشی برنده دو جایزه نخل طلای کن، فیلم آمریکایی “شگفتزده” (Wonderstruck) به کارگردانی تاد هینز با بازی جولین مور و میشل ویلیامز، “باابهت” (Redoubtable) ساخته میشل هازاناویسیوس کارگردان فرانسوی، “روز بعد” (The Day After) تازهترین ساخته هونگ سانگ-سو کارگردان کرهای، “تابندگی” (Radiance) به کارگردانی نائومی کاواسه کارگردان ژاپنی، “یک مخلوق دلنشین” (A Gentle Creature) ساخته سرگئی لوزنیتسا تولید مشترک اوکراین و فرانسه، “قمر مشتری” (Jupiter’s Moon) به کارگردانی کورنل موندروچو کارگردان مجارستانی، فیلم فرانسوی L’amant double”” به کارگردانی فرانسوا اوزون و فیلم آمریکایی “دوران خوب” (Good Time) به کارگردانی بنی سفدی و جاش سفدی، دیگر فیلمهای این بخش بودند.
هفتادمین دوره جشنواره فیلم کن 17 مه (27 اردیبهشت) با اولین نمایش جهانی فیلم فرانسوی “اشباح اسماعیل” به کارگردانی آرنو دپلشان آغاز شد. مونیکا بلوچی بازیگر ایتالیایی مجری مراسم افتتاحیه و اختتامیه بود.
“لِرد” به کارگردانی محمد رسولاف از ایران یکی از 18 فیلم بخش رقابتی نوعی نگاه جشنواره کن بود و جایزه بهترین فیلم این بخش را دریافت کرد. “حیوان” به کارگردانی بهمن و بهرام ارک نیز در بخش سینهفونداسیون روی پرده رفت و برنده جایزه دوم این بخش همراه با جایزه نقدی معادل 11.250 هزار یورو شد.
امسال همچنین 9 فیلم در بخش مسابقه فیلمهای کوتاه رقابت کردند که “وقت نهار” به کارگردانی علیرضا قاسمی از ایران یکی از آنها بود. برگزارکنندگان جشنواره کن در عین حال به مناسبت هفتادمین سال برگزاری این رویداد سینمایی، برنامههای ویژهای در نظر گرفتند که نمایش “24 فریم” آخرین ساخته زندهیاد عباس کیارستمی یکی از آنها بود.
امسال در کن، جفری کاتزنبرگ مدیر و تهیهکننده و رئیس سابق دریمورکس انیمیشن جایزه نخل طلای افتخاری را دریافت کرد و جایزه کالسکه طلایی به ورنر هرتسوگ کارگردان آلمانی رسید.
روبن اوستلوند برنده جایزه نخل طلای کن 2017 در کنار پدرو آلمودوار و ژولیت بینوش
فهرست برندگان جوایز بخش مسابقه رسمی به شرح زیر است:
جایزه نخل طلا: “مربع” (The Square) به کارگردانی روبن اوستلوند (سوئد/دانمارک/آمریکا/فرانسه)
جایزه بزرگ: “120 ضربان در دقیقه” (120 Heartbeats Per Minute) به کارگردانی رابین کامپیو (فرانسه)
جایزه بهترین کارگردان: سوفیا کوپولا برای “فریبخورده” (The Beguiled) (آمریکا)
جایزه بهترین بازیگر مرد: واکین فینیکس برای “تو هیچوقت واقعا اینجا نبودی” (You Were Never Really Here) به کارگردانی لین رمزی (بریتانیا/آمریکا/فرانسه)
جایزه بهترین بازیگر زن: دایان کروگر برای “محوشدگی” (In the Fade) به کارگردانی فاتح آکین (آلمان)
جایزه هیئت داوران: “بدون عشق” (Loveless) به کارگردانی آندری زویاگینتسف (روسیه)
جایزه بهترین فیلمنامه: یورگوس لانتیموس برای “کشتن یک گوزن مقدس” (The Killing of a Sacred Deer) به کارگردانی خودش (ایرلند/بریتانیا/آمریکا) و لین رمزی برای “تو هیچوقت واقعا اینجا نبودی” (You Were Never Really Here) به کارگردانی خودش (بریتانیا/آمریکا/فرانسه)
جایزه دوربین طلایی بهترین فیلم بلند اول: “زن جوان” (Jeune Femme) به کارگردانی لئونور سرای (فرانسه)
نخل طلای بهترین فیلم کوتاه: “یک شب آرام” (A Gentle Night) به کارگردانی چیو یانگ (چین)
تقدیر: “سقف” (The Ceiling) به کارگردانی تپو آیراکسینن (فنلاند)