به خاطر مردم ساخت فیلم‌های تلخ و بی‌فایده را تحریم کنید
محمدرضا تاجداری
سامان سالور – کارگردان سه کام حبس- در نشست خبری آخرین ساخته اش گفت: «ای کاش کسانی که مسئولیتی در کشور دارند یا میتوانند کاری در این جامعه انجام دهند بعد از دیدن این فیلم تغییری در جامعه ایجاد کنند.
ما اگر بتوانیم یک نفر را هم از کسانی که می‌خواهند یک شبه متحول شوند منصرف کنیم رسالت خود را انجام داده ایم.»
این نگاه کارگردان قابل تقدیر است. اما تا کِی ما باید به بهانه بیان معضلات اجتماعی٫ شاهد فیلم های تلخی باشیم که جز اعصاب خوردی و ناامیدی٫ دستاورد دیگری برای مخاطبان نداشته باشد؟
اگر واقعاً نگاه کارگردان٫ حل گوشه ای از معضلات اجتماعی است٫ پس باید پا را فراتر از نمایش تاریکی ها و سیاهی ها بگذارد و راهکاری در فیلمش ارائه کند. ما صحنه های تلخ خانواده های درگیر اعتیاد را بارها و بارها در فیلم های سینمایی دیده ایم. فیلم هایی که اکثراً در گیشه ها نفروختند و توسط مردم دیده نشدند.
اگر دغدغه کارگردان ها و بازیگران٫ مردم هستند و به خاطر آن ها گاهی جشنواره ها و تلویزیون را تحریم می کنند٫ باید از آن ها پرسید چه زمانی حاضرند به خاطر همان مردم ساخت فیلم های تلخ و اعصاب خورد کن را تحریم کنند؟
به نظر می رسد برای بازیگران و کارگردانان رضایت هم صنفی هایشان مهم است نه مردم. چرا که آقای بازیگر به خاطر توهین به همکارش٫ ساخت مردمی ترین سریال تلویزیون را تحریم می کند؛ ولی در سینما فیلمی بازی می کند که واضح است مردم حاضر به دیدن آن نیستند.
