حالا، یک نویسنده
یادداشت محمدرضا شهبازی برای رمان ارتداد در هفتمین نشریه تلگرامی هفت راه
به نظر من مهمتر از حرف زدن درباره «ارتداد»، حرف زدن درباره نویسنده ارتداد است. و این البته به هیچ وجه به معنای کم‌اهمیت بودن ارتداد، یا اینکه نمی‌شود درباره‌ش زیاد حرف زد، نیست.
ارتداد رمان خوبی‌ست. از یک ایده ناب و هیجان‌انگیز برخوردار است. رابطه عاشقانه شخصیتها درآمده است. ریتم و تمپوی مناسبی دارد و از رمق نمی‌افتد. و علی رغم گشاده دستی گاه بیش از حد نیاز نویسنده در بازیهای فرمی و همچنین خستش در شخصیت‌پردازی، در مجموع خواندنی و سرپاست.
اما از همه اینها مهمتر این است که حالا وحید یامین‌پورِ نویسنده، میتواند کم‌کم به ارتداد تکیه کند و هم‌قد یامین‌پورِ مجری، یامین‌پور برنامه‌ساز و یامین‌پورِ کنشگر سیاسی، رخ بنمایاند.
اگرچه همچنان بخشی از استقبال مخاطب از ارتداد به لطف آن یامین‌پورهاست -و اصلا مگر این بد است اگر خود کتاب چیز قابلی باشد؟- ولی از اینجا به بعد حتما می‌توان برای آثار بعدی او با تکیه بر همین توانایی نویسندگی و رمان‌نویسی یامین‌پور وقت گذاشت و کتاب خواند.
ارتداد با همه قوتهای زیادش و ضعفهای کمش و حرف‌های قابل تاملش یک پیام مهم دارد و آن این است که وحید یامین‌پور حالا یک نویسنده است. و حضورش در دنیای ادبیات را نمیتوان مشقهای تفننی یک سلبریتی به حساب آورد.
