رمان‌های ایرانی باید به زبان‌های خارجی ترجمه شود

به نقل از ایبنا، جان دان استاد برجسته نظریه و اندیشه سیاسی در دانشگاه کمبریج انگلستان، که در سوابق علمی او تدریس در دانشگاه هاروارد آمریکا نیز به چشم می‌خورد، گفت: من درخصوص نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران که هر ساله در تهران برگزار می‌شود مطالبی شنیده‌ام؛ اما هنوز هیچ چیز جدی درباره آن نمی‌دانم و یکی از مشکلاتم برای حضور در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران این است که نمی‌توانم به زبان فارسی صحبت کنم و همچنین سفر طولانی در این سن برایم سنگین و خطرناک است.وی افزود: تصور می‌کنم هنوز کتاب‌های ایرانی مانند فیلم‌های این کشور در جهان معروف نشده‌اند. فیلم‌ها و به‌طور کل سینمای ایران بیشتر از کتاب‌های ایران در خارج از کشور مطرح هستند. بنابراین باید در معرفی و ترجمه کتاب‌های ایرانی به جهانیان بیشتر بکوشید.

این استاد دانشگاه کمبریج همچنین در پاسخ به این سوال که برای آگاهی از وضعیت ایران معاصر به کدام منابع رجوع می‌کند، گفت: من دوستان ایرانی دارم که در اروپا ساکن هستند و هر از گاهی به ایران سفر می‌کنند. با آنها درباره ایران صحبت می‌کنم و بخشی از اطلاعات مربوط به کشور شما را از طریق این دوستان دریافت می‌کنم. همچنین هر روز فایننشال تایمز را می‌خوانم و خبرهایی درخصوص ایران را از آن دریافت می‌کنم.

جان دان درباره نگاهش به پژوهش‌های آکادمیک غربی‌ها درخصوص ایران نیز اشاره و عنوان کرد: بعضا درباره موضوعات خاص و تخصصی مرتبط با ایران به آثار علمی و پژوهش‌های صورت گرفته به زبان‌های انگلیسی و فرانسه رجوع کرده‌ام و تلاش و سعی بسیاری در درک آنها به خرج می‌دهم؛ ضمن اینکه حتما درباره آن موضوعات با پژوهشگران دیگر هم مشورت می‌کنم.

وی ادامه داد: متأسفانه نمی‌دانم چه طیفی از کتاب‌های غربی‌ها به فارسی ترجمه می‌شوند یا اینکه چه تعداد از آثار مدرن فارسی فرصت ترجمه به زبان‌های غیرایرانی را پیدا می‌کنند. همچنین اطلاعات چندانی درباره ترجمه رمان‌های ایرانی در کشورهای اروپایی و آمریکایی ندارم. ولی معتقدم رمان‌های ایرانی با هر کیفیتی که دارند باید ترجمه شوند و مخاطبان غیرایرانی را با ادبیات داستانی معاصر ایران آشنا کنند. اگر این رمان‌ها ترجمه شوند اتفاق بسیار ارزشمندی از نظر فرهنگی رخ خواهد داد.

نویسنده کتاب «اندیشه سیاسی جان لاک» The Political Thought of John) Locke) در پایان گفت: هنوز هم تحقیقات جدی درباره تاریخ و فرهنگ ایران در بریتانیا انجام می‌شود؛ اما این عمل به میزان قابل توجهی کمتر از گذشته صورت می‌گیرد. من بیم دارم این موضوع باعث محدودیت کلی دامنه فرهنگی بریتانیا شود.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سه × 2 =

دکمه بازگشت به بالا