«خداحافظ، مسافرخانه اژدها»
فیلم «خداحافظ، مسافرخانه اژدها» محصول سال ۲۰۰۳ ساخته سای مینگ-لیانگ اتفاقاتی که در یک سینما رخ می‌دهد را روایت می‌کند. سینمایی آخرین فیلم خود (مسافرخانه اژدها) را به نمایش گذاشته و قرار است فردا برای همیشه بسته شود!
«خداحافظ، مسافرخانه اژدها» حدیث نفسی است از سینما و هر آنچه زندگی واقعی باید از این هنر بیاموزد. حدیثی که اگر به آن واقف شویم به اهمیت سینما یا بهتر است بگوییم «سالن»های سینما و تقابل آن‌ها با زندگی واقعی پی خواهیم برد.
فیلم با چند موقعیت متفاوت در جای جای ساختمان این سینما روایت خود را پیش میبرد. در هر کدام از این موقعیت‌ها دوربین بدون هیچ حرکتی می‌ایستد و سوژه‌هایش را نظاره می‌کند. میزانسن با حرکت بازیگران مقابل دوربین تعریف می‌شود. از طرفی سوژه‌های مقابل دوربین نیز حرکت چندانی نداشته و اغلب ساکت و ساکن هستند. هرکدامشان چه در سرویس بهداشتی چه در آپاراتخانه کاراکترها جنب و جوش خاصی ندارند. رویکردی که فضایی بی‌روح و مرده را به وجود می‌آورد. مهم‌ترین لوکشین‌ِ فیلم «خداحافظ، مسافرخانه اژدها» خود سالن سینما است. جایی که فیلم «مسافرخانه اژدها» محصول سال ۱۹۶۷ ساخته کینگ هوو در حال نمایش است.
آنچه بر پرده سینما می‌بینیم کاملا بر خلاف زندگی مخاطبان داخل سالن است. محرک، پر انرژی و خشمگین. کارگردان ماهیت اصلی سینما را برجسته می‌کند. ماهیتی که باعث می‌شود مخاطبان از زندگی خود فاصله بگیرند. درگیر رویا و احساسات شوند و سالن سینما بستری برای این اتفاق است.
از جانبی تعطیلی سینما در فیلم «خداحافظ، مسافرخانه اژدها» برخلاف فیلم «سینما پارادیزو» بسیار خشک و مستقیم است. همه چیز بسیار ساده برگزار می‌شود. آپاراتچی وسایل‌هایش را جمع می‌کند، در را قفل می‌کند و نئون‌های رنگی سینما برای همیشه خاموش می‌شوند. برخورد فیلم سای مینگ لیانگ با این قضیه کاملا بی‌پرده و سر راست برخورد می‌کند. برخورد او با این ماجرا در ایران نیز قابل رویت است. بسیاری از سالن‌های سینما در ایران، بخصوص آن‌هایی که خاطرات جمعی مردم را ساخته بودند، به راحتی تعطیل شدند. لوکشین‌هایی که می‌توانستند مخاطبان را به ساحت رویا و رویاپرداز‌ی بکشانند. خداحافظی با این سالن‌ها سخت و غیرقابل تحمل است. اما به سادگی هرچه تمام انجام می‌شود. فضای فیلم «خداحافظ، مسافرخانه اژدها» نیز بر این سادگی صحه می‌گذارد. در نهایت این مسئله بر قدر نشناسی انسان‌هایی تاکید دارد که جادوی لوکیشنی به نام سینما را نادیده می‌گیرند و خیلی ساده از آن عبور می‌کنند.
منبع: صبا
