فلسطین در بیانات رهبر انقلاب/ ناقص‌بودن پیروزی ایران بدون نابودی اسراییل

الناز رحمت نژاد: قریب به یک قرن است که مساله اشغال فلسطین و تشکیل دولت یهود، از مسائل مهم جهان اسلام است. علمای مسلمان، فراخور مسئولیت شأن و در موقعیت‌های اجتماعی و سیاسی، نسبت به این مسأله واکنش نشان داده‌اند. علمای شیعه نیز از همان ابتدای اشغال فلسطین، از این مسأله ابراز نگرانی کرده و با فلسطینیان هم دردی نشان داده‌اند؛ و بر مبارزه با اشغالگران تا آزادی سرزمین فلسطین تاکید کرده‌اند. گرچه در طی دهه‌های اول تشکیل دولت صهیونیستی در خاک فلسطین، پیشگامان مبارزه با اشغالگری، کشورهای عرب همسایه فلسطین، مانند مصر و سوریه بودند، اما شکست‌های پیاپی اعراب از اسرائیل، بیشتر این کشورها را از دایره حمایت از مبارزان فلسطینی خارج کرد و در نهایت بیشتر آنان تن به سازش با رژیم صهیونیستی دادند. با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، به رهبری امام خمینی (ره)، مبارزه با اشغالگری صهیونیست‌ها و حمایت از فلسطین، به عنوان یک سیاست ثابت توسط مسئولان جمهوری اسلامی اعلام و اتخاذ شد. اکنون سخن عالمان شیعه مبنی بر ضرورت مبارزه برای آزادی فلسطین، با ابزار قدرت و سیاست که به دست انقلابیون مسلمان افتاده بود، به گوش مسلمانان منطقه و مردم جهان می‌رسد.

بر هیچ‌کس پوشیده نیست که انقلاب اسلامی ایران بر پایه مبانی دین مبین اسلام به وجود آمده است. بر همین اساس حمایت از منافع جهان اسلام به خصوص ملت‌های مظلوم مسلمان از اولین شعارهایی بود که توسط امام خمینی (ره) بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی ایران مطرح شد.

این در حالی بود که رژیم منحوس پهلوی جزو اولین دولت‌های اسلامی بود که اسرائیل این دولت جعلی را به رسمیت شناخته بود.

آرمان امام راحل جان تازه ای به پیکر انتفاضه دمید و ابتکار تعیین جمعه آخر ماه مبارک رمضان به عنوان روز جهانی قدس عامل ماندگاری مسئله فلسطین شد.

پس از ارتحال حضرت امام (ره) علم این آرمان خواهی بر دوش خلف صالح او یعنی حضرت آیت الله خامنه ای (دام ظله العالی) قرار گرفت. گستره اطلاعات معظم له و اشراف ایشان بر مبانی فقهی، تاریخی و سیاسی مساله فلسطین هر کسی را به پای سخن ایشان می‌کشاند.

در فرصتی که دست داد بر اساس کتاب «مساله فلسطین از نگاه حضرت آیت الله العظمی سید علی خامنه ای (مدظله العالی)» نوشته سعید صلح میرزایی که توسط انتشارات انقلاب اسلامی چاپ و منتشر شده به بررسی و مرور نظرات و بیانات رهبر معظم انقلاب در مجامع عمومی و خطبه‌های نماز جمعه پیرامون مساله فلسطین طی سال‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۹۰ پرداختیم.

* عدم فراموشی فلسطین از خاطر مسلمانان

مسأله فلسطین و قدس شریف جزو مسائلی نیست که دنیای اسلام بتواند آن را از یاد ببرد. اگر روزی غاصبان سرزمین فلسطین و حامیان بین المللی شأن گمان می‌کردند که می‌توانند نام فلسطین و ملت فلسطین را به دست فراموشی بسپارند، آن روز دیگر سپری شده است. امروز ملت فلسطین با همه وجود خود، با همه همت خود در عرصه مقاومت ایستاده است و همین موجب شده است که غاصبان قدس، موقعیت عظیم و خطیر فلسطین را بیش از پنجاه سال قبل حس کنند. آن روز آنها تصور می‌کردند که فلسطین یک نقطه از یاد رفته و فراموش شده است؛ فلسطین را سرزمین بی مردم نام می‌گذاشتند. البته برخی از کوتاهی‌ها هم به این توهم باطل کمک کرده بود. امروز این‌طور نیست؛ امروز ملت فلسطین ایستاده است و ملت‌های مسلمان هم دلشان سرشار از غیرت و حمیت اسلامی نسبت به سرزمین شریف قدس و سرتاسر کشور فلسطین است و دنیای اسلام نباید فلسطین را هرگز از یاد ببرد.

* مسأله فلسطین در جمهوری اسلامی؛ مسأله عقیده، نه یک استراتژی سیاسی

ما در جمهوری اسلامی مسأله فلسطین برایمان یک مسأله تاکتیکی نیست، یک استراتژی سیاسی هم نیست، مسأله عقیده است، مسأله دل است، مسأله ایمان است. لذاست که بین ما و بین مردممان در این زمینه هیچ گونه فاصله‌ای وجود ندارد؛ همان قدر که ما برای مسأله فلسطین اهتمام قایلیم، مردم ما هم آنهایی که می‌دانند مسأله فلسطین چیست که اکثریت عظیم ملت ما، بلکه قاطبه ملت ما هستند همان انگیزه رادارند. و شما مشاهده می‌کنید در روز قدس و در جمعه آخر ماه رمضان هر سال، که امام آن را به عنوان روز قدس معین کردند، مردم می آیند در شهرهای بزرگ، حتی در روستاها، مثل راهپیمایی ۲۲ بهمن_ ۲۲ بهمن یادآور و سالگرد پیروزی انقلاب ماست که یک مسأله مربوط به خود ملت و داخل کشور است، همان احساسات را به خرج می‌دهند؛ همان حضوری را نشان می‌دهند که در روز ۲۲ بهمن نشان می‌دهند. در روز قدس هم مردم در همه شهرهای کشور، در همه شهرهای بزرگ و کوچک و روستاها، می آیند در خیابان‌ها؛ هوا گرم باشد، هوا سرد باشد؛ و حضور خودشان و انگیزه خودشان را نشان می‌دهند.

این موضع گیری‌ها، این تحلیل‌ها و این نگاه، ناشی از چیست؟ اگر بنده و نظام جمهوری اسلامی و دستگاه‌های تصمیم گیر در جمهوری اسلامی، این مواضع را اتّخاذ و اعلان می‌کنند، ناشی از چیست؟ ناشی از یک رؤیت سیاسی صرف است؟ نه. این ناشی از نگاه دین است. می‌گویند چرا ایران از مردم بحرین پشتیبانی می‌کند. خب، ما از همه پشتیبانی کردیم. ما سی و دو سال است که از مردم فلسطین داریم پشتیبانی می‌کنیم؛ کدامیک از کشورها، دولتها و ملت‌ها در این سی و دو سال این پشتیبانی را کردند؟ مگر ملت فلسطین شیعه اند؟ در مورد غزه مردم ما چقدر تلاش کردند. جوان‌های ما رفتند فرودگاه که راه بیفتند بروند غزه! عازم بودند بروند غزه، علیه اسرائیل بجنگند. خیال می‌کردند راه باز است. راه بسته بود، نمی‌شد بروند. ما گفتیم نروید. جلوشان را گرفتیم که وسط راه سرگردان نشوند؛ راه نمی‌دادند که. مردم ما نسبت به غزه، نسبت به فلسطین، نسبت به مصر، نسبت به تونس، همه جا ابراز احساسات کردند؛ آنها که شیعه نبودند. بنابراین بحث شیعه و سنی نیست. بدخواهانه و بد دلانه سعی می‌کنند مسأله بحرین را به عنوان یک مسأله شیعه و سنی وانمود و قلمداد کنند.

* ناقص بودن پیروزی ایران بدون نابودی اسرائیل

ما علاج مسأله فلسطین را در راه حل های دیکته شده ابرقدرت‌ها نمی‌دانیم؛ علاج زخم فلسطین، فقط قلع غده سرطانی حکومت صهیونیستی است، و این کاملاً ممکن است. مسلمانان در حج باید به این مسأله اندیشیده، برای آن متعهد شده و هماهنگ شعار و عمل را در راه آن به کار برند.ملت ایران مانند همیشه خود را در کنار مبارزان فلسطینی می‌داند و بدون پیروزی در قضیه فلسطین، پیروزی خود را ناقص می‌شمرد. امام راحل عظیم، از نخستین روزهای شروع مبارزه در ایران، مسأله فلسطین را در صدر مطالب خود قرار داد و در طول مبارزه و پس از پیروزی انقلاب، آن را تعقیب کرد ملت ایران مانند همیشه خود را در کنار مبارزان فلسطینی می‌داند و بدون پیروزی در قضیه فلسطین، پیروزی خود را ناقص می‌شمرد. امام راحل عظیم، از نخستین روزهای شروع مبارزه در ایران، مسأله فلسطین را در صدر مطالب خود قرار داد و در طول مبارزه و پس از پیروزی انقلاب، آن را تعقیب کرد و پس از ارتحال ملکوتی اش نیز با زبان وصیتنامه سیاسی، الهی اش با ما و همه مسلمانان عالم، درباره آن حرف زد. این واجب، تخلف ناپذیر است. شما حاجیان نیز دارای همین وظیفه اید، و اگر همه به وظیفه عمل کنیم، زخم عمیق پیکر اسلام بهبود خواهد یافت و ان شالله خدا باماست.

* مشخصه «خط امام»؛ توجه ویژه به مبارزه با رژیم اشغالگر قدس

من رؤوس مطالبی را در خصوصیات این خط و این جهت گیری که ما به آن «خط امام» می‌گوئیم و مشخصه حرکت نظام جمهوری اسلامی در ده سال حیات با برکت امام بوده است، عرض می‌کنم: خط امام، یعنی آن مسلک و سلوک حکومتی امام امت. یعنی چیزی که تفسیرکننده نظام جمهوری اسلامی است. جمهوری اسلامی، می‌تواند با جهت گیری های مختلفی تحقق یابد. آنچه که این جهت گیری ها را به صواب نزدیک می‌کند و مورد قبول و اعتقاد امام رضوان االله تعالی علیه بوده است، اینهاست: توجه ویژه به مبارزه با رژیم اشغالگر قدس و رژیم غاصب صهیونیستی بود. مبارزه با اسرائیل، جایگاه خاصی در منطق امام در راه و رسم حکومتی داشت. از اموری که در نظر امام امت به هیچ وجه برای ملت‌های مسلمان قابل اغماض نبود، مبارزه با صهیونیست‌ها بود؛ چون امام بزرگوار، نقش ویرانگر و مخرب این رژیم تحمیلی را از سال‌ها پیش از پیروزی انقلاب، به درستی تشخیص داده بودند. ما با ظلم و استکبار و فشار بر ملت‌ها، مخالفیم. با تحمیل و زورگویی ابرقدرتها مخالفیم و در مقابل آن می‌ایستیم. ما در مقابل سازش با اسرائیل می‌ایستیم. ما از ملت مظلوم فلسطین، با همه امکان، دفاع می‌کنیم.از ملت لبنان که زیر فشار صهیونیست هاست، دفاع می‌کنیم. ما از اسلام، از اسلام بیدار شده و ملت‌های به هویت اسلامی برگشته، در هر جای دنیا باشند، دفاع و حمایت می‌کنیم. امروز پس از آنکه ابرقدرت شرق، متلاشی شده و از بین رفته، آمریکا یک ابرقدرت بی رقیب در دنیاست که دچار غرور شده است. دچار این اشتباه بزرگ، که خواهد توانست دنیا را طبق میل خود و اراده‌ی خود، اداره کند و بچرخاند. نظام و ترتیبات نوینی که اینها برای دنیا پیشنهاد می‌کنند، بر این اساس است؛ بر اساس محور بودن آمریکا؛ و بعد از آمریکا، قدرتهای دیگری که در درجه بعد قرار دارند و تسلط اینها بر همه عالم؛ بر همه کشورها؛ بر همه ملت‌ها؛ بر همه منابع مهم جهان و بر همه آبراه‌های حساس عالم. به تصور اینها، سرنوشت دنیا در اختیار خودشان است! امروز قدرتهای مسلطی که دیگر در مقابلشان بلوک شرق و شوروی سابق را ندارند، احساس می‌کنند که باید دنیا و سیاست عالم، یکپارچه، در اختیار آنها قرار گیرد و هر چیز که در این راه، مانعی محسوب شود، با آن به مبارزه برخیزند.

* جهانی بودن نهضت امام

یک نقطه دیگر از نقاط روشن خط امام، جهانی بودن نهضت است. امام نهضت را جهانی می‌دانست و این انقلاب را متعلق به همه ملت‌های مسلمان، بلکه غیر مسلمان معرفی می‌کرد. امام از این ابائی نداشت. این غیر از دخالت در امور کشورهاست، که ما نمی‌کنیم؛ این غیر از صادر کردن انقلاب به سبک استعمارگران دیروز است، که ما این کار را نمی‌کنیم، اهلش نیستیم؛ این معنایش این است که بوی خوش این پدیده رحمانی باید در دنیا پراکنده شود، ملت‌ها بفهمند که وظیفه شأن چیست، ملت‌های مسلمان بدانند که هویتشان چگونه است و کجاست. یک نمونه این نگاه جهانی، موضع گیری امام در باب فلسطین است. امام صریحاً فرمود: «اسرائیل یک غده سرطانی است.» خوب، غده سرطانی را چه کارمیکنند؟ غیر ازقطع غده، چه علاجی می‌توان برای آن کرد؟ امام ملاحظه کسی را نکرد. منطق امام این بود. این حرف شعاری نیست؛ این منطقی است.

منبع: مهر