فراز «لَعَنَ اللَّهُ ابْنَ مَرْجانَةَوَ لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللَّهُ شِمْراً» در زیارت عاشورا چه پیامی دارد؟

حجت‌الاسلام والمسلمین میثم زنجیرزن حسینی، استاد حوزه و دانشگاه درمورد شرح عرفانی زیارت عظیم‌الشأن عاشورا بیان کرد: در فراز ««لَعَنَ اللَّهُ ابْنَ مَرْجانَةَوَ لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللَّهُ شِمْراً وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً أَسْرَجَتْ وَ أَلْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتَالِک» سالک الی الله برائت خویشتن از سه شخص را اعلام می‌کند؛ ابن مرجانه که همان ابن زیاد پسر عموی یزید، عمربن سعد و شمر است که در سیر آفاقی مشخص است انسان باید برائت خویشتن را از دشمنان خارجی حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام اعلام کند و تبری کامل به دشمنان داشته باشد تا به مقام تولی دست پیدا کند.

این استاد حوزه و دانشگاه گفت: در سیر انفسی، منظور از ابن مرجانه که همان ابن زیاد است و منظور از عمر بن سعد و شمر چیست؟ در سیر انفسی ما باید برائت خویشتن را از این سه شخص اعلام کنیم.

بدون شک، اگر ما برائت خود را از این سه فرد اعلام کنیم به دلیل رذائل اخلاقی است که در وجود این سه شخص وجود دارد که اگر این رذائل اخلاقی در وجود آنها قرار نداشت دلیلی برای برائت وجود نداشت و وقتی انسان در وجود این سه شخص، به خوبی تحقیق و واکاوی می‌کند که چه رذائل اخلاقی باعث بُعد آنها از ساحت قدس الهی شده است متوجه می‌شود که شمر به خاطر قوه غضبیه و عمر بن سعد به دلیل قوه شهویه و ابن زیاد به جهت قوه وهم از ساحت قدس الهی دور شده‌اند.