بی‌قانونی پنهان پشت قاب تصویر
علیرضا معینی| به گزارش هفت راه، قسمت اول سریال «سووشون» که به‌تازگی در نماوا منتشر شد، نشان داد مسئله ما دیگر صرفاً “محتوا” نیست؛ مسئله، “رویه”ای است که برخی پلتفرم‌های داخلی در پیش گرفته‌اند: حرکت سیستماتیک به سوی نادیده‌گرفتن قانون، عبور از خطوط قرمز فرهنگی، و در نهایت تلاش برای شکل دادن به یک زیست رسانه‌ای بی‌قید.
اینکه در نخستین قسمت یک سریال، سکانس‌های متعدد خلاف عرف، از رقص گرفته تا صحنه‌های شبه‌خصوصی، به نمایش گذاشته می‌شود، اتفاقی نیست. این، محصول یک تصمیم است؛ تصمیم به نادیده‌گرفتن قانون. آن هم در شرایطی که از سوی نهاد ناظر – ساترا – تذکرات رسمی داده شده بود و فرصت اصلاح وجود داشت.
این پرسش جدی باید مطرح شود: آیا برخی پلتفرم‌ها عمداً به دنبال آزمودن مرزهای نظام فرهنگی کشور هستند؟ یا بدتر، در حال طراحی و اجرای پروژه‌ای برای تغییر ذائقه عمومی، بی‌توجه به فرهنگ بومی و اسلامی جامعه ما؟
فیلتر شدن «نماوا»، صرف‌نظر از ابعاد فنی و حقوقی‌اش، یک هشدار واضح بود: قانون خط قرمز دارد، و عبور از آن تبعات خواهد داشت. اما اصل ماجرا این است که چرا ما به نقطه‌ای رسیده‌ایم که پلتفرم‌های بومی – که باید پایگاه امن تولید محتوای سالم باشند – خودشان به تهدید فرهنگی تبدیل شده‌اند؟
وقتی پلتفرم‌ها نه‌تنها به قانون پایبند نیستند، بلکه برای عبور از آن طراحی محتوا می‌کنند، یعنی دیگر با یک تخلف موردی طرف نیستیم؛ بلکه با یک «رویکرد» مواجهیم. رویکردی که آرام‌آرام تلاش می‌کند به جامعه القا کند که بی‌قانونی، نُرم جدید است.
اینجا همان‌جایی‌ست که مسئولان فرهنگی کشور باید با هوشیاری کامل وارد شوند. امروز سکوت، مساوی است با باز شدن مسیر برای تولیدات فردا که ممکن است مرزهای اخلاق، خانواده، و حیا را بیش از این بشکنند.
پلتفرم‌ها اگر می‌خواهند بازیگر فرهنگی باشند، باید قواعد بازی را بپذیرند؛ نه اینکه با نقض قانون، خودشان بازی را به هم بزنند.
