التماس سیاسی ستاره اسکندری با دستبند سبز و بنفش در جشن روز ملی سینما؛ حرف‌هایی که سیاستگذار را منحرف می‌کند!

شب گذشته موزه سینما قرار بود میزبان جشنی به مناسبت روز ملی سینما باشد. وقتی به یک پدیده مثل سینما هویت ملی را می‌دهیم، طبیعی است که باید یادآور افتخارات و وحدت یک ملت باشد.

اما سخنانی در این به اصطلاح جشن روز ملی سینما رد و بدل شد که نه تنها زیبنده این روز و مناسبت نبود بلکه بیشتر شبیه به بیانیه های گروه های سیاسی ورشکسته بود که به جای پذیرش مسئولیت خود التماس سیاسی می‌کرد.

یکی از آن سخنرانی‌ها که خیلی هم حاشیه ساز شد، صحبتهای ستاره اسکندری بود که برخی رسانه های اصلاح طلب آن را با عنوان نکوداشت روز ملی سینما منتشر کردند.

صحبتهایی که اگر به گفته خود ستاره اسکندری بازیگر چراغ راه سیاستگذار سینمای کشور شود، باید بر آن سیاست ملی برای سینما گریست! به نظر خانم اسکندری جای سیاسی بازی را بر سیاستگذاری آن هم در هنر هفتم، سینما و حتی صنعت آن اشتباه گرفته است.

اینکه بخش کوچکی از کیک روز ملی سینما را می توان به دیگرگون اندیشان این عرصه داد می تواند لطف بزرگی از بخش بزرگ سینمای ملی به آنها باشد، اما اینکه همه سینمای ملی را تقلیل به این امر دهیم، جفایی بزرگ در حق سینما و سینماگران ملی است که اتفاقا نه با آنچه آنها به دیگرگون اندیشی یا مسائل امنیتی یاد می‌کنند بلکه با یادآوری وحدت ملی، اصالتها و نمادهای مهم سینمای ملی به آن دست یافتند.

سینمای ملی پیشروی ایران نمی تواند ملتمس یک گروه سیاسی باشد که خانم اسکندری بدون لکنت و در سخنرانی احساسی و همراه با اشک تمساح از آن در شب جشن سینمای ملی ایران و آن هم در موزه سینما از آن یاد کرد و گفت:  «سال‌های پیش با دستبندهای سبز و انگشت‌های بنفش دست به دست هم دادیم تا اصلاحات اتفاق بیفتد خواهش می‌کنم چاره‌ای کنید.» این بخش از صحبت نهایت آنچه است که این بازیگر در بیانیه سیاسی خود و در جشن روز ملی سینما شب گذشته و در موزه سینما ابراز داشت.

ستاره اسکندری در حالی از اصطلاحی با عنوان ممنوع الکاری حرف می‌زند که انگار یادش رفته است در سه سال اخیر که کشور بیشتر از همیشه نیاز به سرمایه های هنری خود برای انسجام و وحدت ملی داشت بسیاری از آنها که نام می‌برد علیه منافع و امنیت ملی کشور موضع گرفتند و باعث تفرقه افکنی در جامعه شدند. یادش رفته است که خود تحریمی و توهین آنها به بخش بزرگی از مردم و هویتشان به نحوهای مختلف هزینه های زیادی برای کشور ایجاد کرد. نه! خانم ستاره اسکندری سینمای ملی امروز بیشتر از التماس سیاسی یا درخواستهایی برای رفقای شما به تکیه و تأکید بر هویت ملی و افق روشن نیاز دارد.

اصرار اشتباه این بازیگران برای به موزه فرستادن سینمای ملی قابل فهم و درک نیست، آن هم در روزهایی که با توجه به پشت سر گذاشتن جنگ دوازده روزه بیش از پیش نیاز به وحدت ملی و امر ملی داریم. اینکه در میان این قشر فهم ملی وجود ندارد و متوجه نمی‌شوند روز ملی سینما بهانه ای خوب برای عقده گشایی ها نیست ماجرایی فرهنگی است که اتفاقا باید از آن درس گرفت و پیش روی سینمای ملی کشور قرار داد.

در روزهایی که موافقیم نگاه سیاستگذار سینمایی در امر ملی با اختلال مواجه است اما صحبتهایی شبیه به حرفهای ستاره اسکندری هم به همان اندازه منحرف کننده است و نه تنها کمکی به سینمای ملی ما نمی‌کند بلکه به نگاه موزه ای بر علیه سینمای ملی  دامن می‌زند.