پرداختن به زندگی واقعی یک دوست با «باران اسیدی»؛ از هم غافل هستیم

الهام شعبانی بازیگر و کارگردان تئاتر که قرار است نمایش «باران اسیدی» را از ۱۹ آبان در سالن سمندریان تماشاخانه ایران‌شهر روی صحنه ببرد، درباره موضوع این اثر نمایشی گفت: «باران اسیدی» داستان واقعی یکی از دوستانم است که تغییراتی هم در آن دادم. این نمایش روایتگر مواجهه ۶ دوست بعد از یک سال است که تصمیم می‌گیرند دور هم جمع شوند و به کلبه‌ای بروند. این دورهمی همزمان با سالگرد عروسی یکی از دوستان و همچنین سالگرد مرگ دوست دیگرشان است. این دوستان طی یک سال گذشته سعی می‌کردند در برخوردهای کوتاه خود درباره موضوع مرگ دوست‌شان صحبت نکنند. وقتی در کلبه هستند انفجاری در نزدیکی آن منطقه در یک کارخانه شیمیایی رخ می‌دهد و اعلام می شود که به دلیل بارندگی مردم از خانه‌ها خارج نشوند زیرا باران اسیدی آسیب زننده است. این روند باعث می شود که این دوستان ۵ روز در آن کلبه حبس شوند و این شرایط باعث می‌شود که ناگفته‌هایی مطرح و درگیری‌هایی ایجاد شود.

وی درباره روند تولید «باران اسیدی» عنوان کرد: طرح و ایده از خودم بود و نیما نافع نمایشنامه را نوشته است. از اسفند سال گذشته به طرح و ایده فکر کردم و از فروردین نگارش متن شروع شد. تمرین‌ها را هم از اوایل شهریور شروع کردیم.

شعبانی درباره شیوه کارگردانی و اجرای «باران اسیدی» توضیح داد: در کارهای قبلی‌ام شیوه‌های کارگردانی متفاوتی داشتم ولی در این کار کاملا رئال برخورد کردم و این ویژگی رئال و خودمانی بودن برای مخاطب می تواند جذاب باشد. در زندگی آدم‌ها با نگاه متفاوت در کنار هم هستند و بی‌تفاوت از کنار هم عبور می کنند. این امر نشان می دهد که ما آدم‌ها در زندگی روزمره نسبت به هم بی‌تفاوت هستیم. در کارگردانی نیز سعی کردم در عین سادگی این روزمره‌گی را نشان دهم.

کارگردان «باران اسیدی» درباره طراحی صحنه این اثر نمایشی نیز گفت: طراحی صحنه به گونه‌ای انجام شده تا حبس بودن افراد را نشان دهد و به همین دلیل طراحی از رئال بودن کمی فاصله گرفته است. همه انسان‌ها موضوعات و احساساتی را در مغزشان حبس کرده‌اند و ما سعی کردیم این حبس‌شدگی را با طراحی صحنه نشان دهیم.

این هنرمند تئاتر درباره چالش‌هایی که برای تولید «باران اسیدی» با آنها مواجه بوده، تأکید کرد: یکی از چالش‌های اساسی در شرایط اقتصادی کنونی این است که تهیه‌کنند و سرمایه‌گذار برای تئاتر سخت پیدا می شود. ما در سالن سمندریان و به صورت یکسویه نمایش را اجرا می‌کنیم و همین چالش بازگشت هزینه‌ها را به همراه دارد. یکی از چالش‌های ما در این کار این است که برآورد طراحی صحنه بالا بود و ناچار شدم از برخی ایده‌های خود بگذرم تا فردی که برای کمک مالی به گروه آمده، متضرر نشود. اداره کل هنرهای نمایشی قبلا تنخواهی پرداخت می‌کرد ولی الان همان را هم به عنوان یک دلخوشی به گروه‌ها پرداخت نمی‌کند.

وی تصریح کرد: در شرایط اقتصادی کنونی رفقا دور هم جمع می شویم تا چالش مالی کمتری داشته باشیم. بازیگران «باران اسیدی» لطف داشتند و در رفاقت دستمزدهای پایینی دریافت کردند در غیر اینصورت هزینه‌ها بسیار بالا بود. برای طراحی لباس هم به سراغ لباس انتخابی رفتم تا هزینه‌ها را کم کنم و حتی برای پایین آوردن هزینه‌ها گریم را هم حذف کردم. این کم کردن‌ها قطعا به کار لطمه می‌زند ولی چاره دیگری نیست.

به گزارش مهر، شعبانی در پایان سخنان خود درباره چشم‌انداز خود از مواجهه مخاطب با این اثر، یادآور شد: واقعا نمی دانم مواجهه مخاطب چگونه خواهد بود زیرا سلیقه مخاطب به شکلی است که نمی‌دانیم از چه کاری استقبال می‌کند یا نمی‌کند. احساس می‌کنم چون فضای نمایش نظیر فضای زندگی امروزی است مخاطب با نمایش ارتباط برقرار کند.

در «باران اسیدی» (به ترتیب حروف الفبا) سپند ‌امیرسلیمانی، صادق ‌برقعی، فاطیما ‌بهارمست، مازیار ‌سیدی، مهسا ‌طهماسبی، مونا ‌کرمی به ایفای نقش می‌پردازند.