متأسفانه در «تخصیص بودجه‌ها» پدیده‌ای سمی وجود دارد به نام «رانت»/ تا زمانی که «روابط» و «لابی‌های خاص» وجود نداشته باشد «گرفتن پروژه» تقریباً ناممکن است!
میثم عباسی مطرح کرد:
«میثم عباسی» با بیان این مطلب که در سال‌های اخیر، عدالت در توزیع بودجه میان فیلم‌های مستقل رعایت نشده است و تا زمانی که روابط و لابی‌های خاص وجود نداشته باشد، گرفتن پروژه تقریباً ناممکن است، گفت: متأسفانه در تخصیص بودجه‌ها چه در حوزه‌ی فیلم‌های سینمایی، چه کوتاه، چه سریال‌ها، و چه در انجمن‌ها، بنیادها و حتی تلویزیون پدیده‌ای سمی وجود دارد به نام رانت!
«میثم عباسی» کارگردان و تهیه کننده سینمای کوتاه در مورد چالش های ساخت فیلم کوتاه و تاثیر افزایش هزینه های تولید بر دشوار شدن ساخت فیلم کوتاه اظهار داشت: هزینه‌های تولید افزایش یافته است، اما اینکه گفته شود سینمای کوتاه متوقف شده و دیگر کسی فعالیتی نمی‌کند، نادرست است. همچنان می‌توان با بودجه‌ای اندک، فیلم کوتاه تولید کرد. با این حال، متأسفانه جشنواره‌هایی که در کشور برگزار می‌شوند، کمتر به فرصت‌های شبکه‌سازی میان فیلم‌سازان می‌انجامند.
وی تاکید کرد: در واقع، برای ساخت فیلم کوتاه الزاماً نیازی نیست از بازیگران، فیلم‌برداران، صدابرداران یا تدوین‌گران حرفه‌ای بهره گرفت؛ افرادی که دستمزدهای سنگینی مطالبه می‌کنند.
تهیه کننده فیلم های کوتاه «عمو» و «تلنگر» با بیان این مطلب که بسیاری از فیلم‌سازان می‌پندارند همکاری با عوامل حرفه‌ای کیفیت اثر را افزایش می‌دهد، اما در عمل، جوانانی وجود دارند که هرچند هنوز شناخته‌شده نیستند، از دانش و مهارت بالایی برخوردارند؛ تصریح نمود: ممکن است تنها دو یا سه تجربه‌ی کاری در کارنامه داشته باشند، اما همان تجربه‌ها نشان از آینده‌نگری و درک حرفه‌ای آن‌ها دارد. چنین نیروهایی با شیوه‌های نوین فیلم‌برداری، تدوین و صدابرداری آشنا هستند و می‌دانند چگونه صدا را ضبط و صداگذاری کنند.
وی افزود: در مقابل، بسیاری از نیروهای قدیمی با وجود تجربه‌ی فراوان، ذهنیت خود را به‌روز نکرده‌اند. برای مثال، در آخرین پروژه‌ی من نیز همین چالش وجود داشت. گاه خودِ من هم دچار اشتباه می‌شوم؛ عوامل پشت‌صحنه را حرفه‌ای انتخاب می‌کنم، اما در کنار آن‌ها نیروهای جوانی را نیز می‌گمارم تا بتوانم در آینده از تجربه‌شان بهره ببرم. این ترکیب، نوعی آموزش حین کار بود تا نسل تازه‌ای برای پروژه‌های بزرگ‌تر تربیت شود.
عباسی با انتقاد از ناعدالتی در بهره مندی از اعتبارات فرهنگی نهادهای حاکمیتی و انحصار بوجود آمده در آن بیان کرد: بی‌تردید هزینه‌های تولید تأمینش دشوار و بسیار سنگین شده است. در این میان، بحث سرمایه‌گذاری نهادهای دولتی و عدالت در تخصیص اعتبارات اهمیت دارد. متأسفانه در سال‌های اخیر، عدالت در توزیع بودجه میان فیلم‌های مستقل رعایت نشده است؛ تا زمانی که روابط و لابی‌های خاص وجود نداشته باشد، گرفتن پروژه تقریباً ناممکن است.
وی متذکر شد: فیلم کوتاه، همان‌گونه که از نامش پیداست، باید موجز، تأثیرگذار و دارای ساختاری فشرده باشد؛ آغاز قدرتمند، نقطه‌ی عطف مناسب و پایان روشن. اما در سال‌های اخیر، نهادهای دولتی بودجه‌های کلان را به فیلم‌های کوتاهی اختصاص می‌دهند که بیشتر به آثار بلند و پرهزینه شباهت دارند.
او ادامه داد: این فیلم‌ها هرچند تولیدی پرزرق‌وبرق دارند، اما از نظر مضمون و پیام نهایی، تأثیرگذاری لازم را بر مخاطب نمی‌گذارند. تصور اشتباهی شکل گرفته که اگر در فیلم کوتاه از صدها هنرور استفاده شود، شهرک غزالی تجهیز گردد یا لوکیشنی تازه ساخته شود، آن فیلم در جشنواره‌ها موفق خواهد بود؛ در حالی که واقعیت چنین نیست.
وی افزود: در جشنواره‌های معتبر جهانی، معمولاً آثاری دیده می‌شوند که با کمترین امکانات ساخته شده‌اند؛ فیلم‌هایی با لوکیشن محدود، تعداد بازیگران اندک و تجهیزات ساده، نه لزوماً دوربین‌های حرفه‌ای مانند «الکسا». حتی جشنواره‌هایی برگزار می‌شوند که تنها به فیلم‌هایی اختصاص دارند که با تلفن همراه ساخته شده‌اند.
کارگردان فیلم کوتاه «خورشید» اظهار داشت: متأسفانه در تخصیص بودجه‌ها چه در حوزه‌ی فیلم‌های سینمایی، چه کوتاه، چه سریال‌ها، و چه در انجمن‌ها، بنیادها و حتی تلویزیون پدیده‌ای سمی وجود دارد به نام رانت.
وی افزود: برای مثال، اگر بودجه‌ای معادل یک یا دو میلیارد تومان برای یک فیلم کوتاه در نظر گرفته شود، در واقع با همین مبلغ می‌توان سه فیلم کوتاه مستقل تولید کرد. از منظر اشتغال‌زایی نیز این مسئله اهمیت دارد؛ شما در یک پروژه‌ی پرهزینه ممکن است صد نفر را مشغول به کار کنید، اما اگر همان بودجه را به سه پروژه تقسیم کنید، می‌توانید برای سیصد نفر فرصت فعالیت فراهم آورید. وقتی می‌توان با یک بودجه، «گلستانی» از آثار تازه و خلاق پدید آورد، چرا باید تمام آن را صرف «یک درخت» کنیم؟
به گزارش سینماپرس، او ادامه داد: از نهادهای فرهنگی و سینمایی خواهش می‌کنم فضای بسته و محدود کنونی را از میان بردارند؛ فضایی که تنها به عده‌ای معدود اجازه‌ی فعالیت می‌دهد و مانع ورود استعدادهای جوان و خلاق می‌شود. چه بسا فیلم‌سازی جوان بتواند با بودجه‌ای کمتر، اثری ارزشمندتر و ماندگارتر بیافریند.
«میثم عباسی» در پایان این گفت و گو خاطرنشان ساخت: باید نگرش سرمایه‌گذاران را نیز اصلاح کرد. سرمایه‌گذاری در فیلم کوتاه لزوماً به معنای حضور چهره‌های شناخته‌شده نیست. چه بسا اثری بدون بازیگران مطرح تولید شود، اما بتواند در جشنواره‌های بین‌المللی بدرخشد و نام ایران را بلندآوازه کند.
