بازیگرِ مونولوگ روی صحنه بی‌پناه است؛ سرخ نگه داشتن چهره نمایش با سیلی
کارگردان نمایش «دستور پخت قرمه‌سبزی به خط بریل» با اشاره به داستان و فرایند تولید این نمایش از دشواری‌ها و تکنیک‌های اجرای مونولوگ گفت.
رزیتا میرانی کارگردان نمایش «دستور پخت قرمه‌سبزی به خط بریل» که این شب‌ها در تماشاخانه لبخند روی صحنه رفته است در گفتگو با خبرنگار مهر درباره موضوع این نمایش توضیح داد: نمایش ما مونولوگی سوررئال است که فضایی ذهنی را روایت می‌کند؛ داستان دختری نابینا که در آشپزخانه مشغول پخت قورمه‌سبزی است و در این میان فضای درونی و ذهنی خود را بیان می‌کند. تلاش کردم تا تمام قصه‌ای که قرار است تعریف شود وابسته به مونولوگ‌ها نباشد و در نمایش از حرکت‌ها و فرم‌های مختلفی استفاده کردم تا شخصیت در حالتی بینابین میان فرم و مونولوگ قصه را تعریف کند.
مونولوگ بی‌پناهی بازیگر روی صحنه است
وی ادامه داد: این متن را پیش از همه‌گیری کرونا و در دورانی نوشتم که روزهای تنهایی بود و آدم‌ها سخت کار می‌کردند. از تنهایی خودم به این ایده رسیدم و تصمیم گرفتم که آن را تنها و به صورت مستقل و بعد از چند سال تجربه ناموفق و سیاهی‌ای که اطرافم بود، اجرا کنم. وقتی که همه‌گیری کرونا اتفاق افتاد این ایده برایم جذابیت بیشتری پیدا کرد. این پروژه را در آغاز برای دوره هفتم جشنواره مونولیو درنظر گرفته بودم که به سبب کرونا تعطیل شد. این چند سال تعویق هم به علت تردیدهایی که به سبب تلخی نمایش داشتم اتفاق افتاد. فکر می‌کردم شاید همه ما به اندازه کافی با تلخی‌های زندگی مواجه هستیم اما حقیقت این است که تلخی بخش جدایی‌ناپذیر از زندگی است. مونولوگ کاری بسیار دشوار است و در واقع وضعیت بی‌پناهی بازیگر روی صحنه را رقم می‌زند.
میرانی با اشاره به ویژگی‌های اجرایی این نمایش عنوان کرد: یکی از ویژگی‌های مهم «دستور پخت قرمه‌سبزی به خط بریل» قصه آن است؛ قصه‌ای که شاید از نظر بومی و فرهنگی می‌توان با آن احساس نزدیکی کرد و زن و مرد می‌توانند با آن همذات‌پنداری کنند و همراه شوند. اینچنین می‌توان از خسته‌شدن بیننده جلوگیری کرد. فرم مونولوگ ما تلفیقی است از مونولوگ کاملاً فرم و همینطور مونولوگ‌هایی که عموماً اجرا می‌شوند و حالت استندآپ و روایت‌محور دارند. در این نمایش تقریباً یک ربع دیالوگی ندارم و سعی کردم تا این ۲ شیوه را ترکیب کنم. به زمان اجرا هم توجه داشتم و از طولانی‌شدن آن پرهیز کردم تا مخاطب فاصله‌ای نگیرد.
سرخ نگه داشتن چهره نمایش با سیلی
کارگردان نمایش «دستور پخت قرمه‌سبزی به خط بریل» درباره پیوند این نمایش با نابینایی گفت: از آنجا که برای نابینایان عنصر صدا فاکتور بسیار مهمی است و همین طور دوست داشتم تا این نمایش به گونه‌ای تولید شود که تماشایش برای نابینایان هم ممکن باشد، از عناصر «شنیدن» و «صدا» در اجرای نمایش استفاده کردم. پیش‌تر از طریق سوینا که تماشای فیلم‌های سینمایی را برای نابینایان ممکن می‌کند تجربه کار با نابینایان را داشتم و وقتی با آنها فیلم می‌دیدم، آنها هم راجع به حس، بازیگر و سکانس مورد نظر نقدهای درستی داشتند و چه بهتر بود که نمایشی را روی صحنه بیاوریم که نه رادیویی باشد و نه مختص بینایان.
وی در پایان ابراز کرد: تمرین‌های ما نسبت با تمرین‌های ابتدایی در چند سال پیش تفاوت‌های بسیاری کرده است. نمایش من در آن سال خشک، قصه محور و سیاهی مطلق بود اما در ادامه با استفاده از فرم، اضافه کردن رنگ به کار و به اصطلاح سرخ نگه داشتن چهره نمایش با سیلی، وضعیت تغییر کرد. معمولا مخاطبان نسبت به مونولوگ گارد دارند و همان موقع هم به من گفتند که مونولوگ هم سخت است و هم دشوار. کار ما اما با استندآپ تفاوت دارد و دوست دارم تا افراد به ما اعتماد کنند و به تماشای کار ما بنشینند.
نمایش «دستور پخت قرمه‌سبزی به خط بریل» آبان و آذر امسال در سالن شماره ۲ مجموعه تئاتر لبخند روی صحنه می‌رود.
به گزارش مهر، عوامل اصلی این نمایش عبارتند از نویسنده و کارگردان: رزیتا میرانی، تهیه‌کنندگان: پژمان تیمورتاش و گلاره عباسی و بازیگر: رزیتا میرانی.
در خلاصه داستان این نمایش آمده است: دختری نابینا در تاریکی و تنهایی خودش با لوازم آشپزخانه درگیر است …
