آهنگ‌هایی خاص که پس از چند دهه برای نخستین بار اجرا شدند
ارکستر چکاوک کنسرت خود را با اجرای آهنگ‌هایی به صحنه برد که برخی از آنها برای نخستین بار پس از چند دهه در اجرایی رسمی نواخته و خوانده می‌شدند.
شب گذشته – سوم دی 1403 – تالار وحدت میزبان کنسرتی بود که آهنگ‌هایش برای نخستین بار پس از چند دهه در ایران اجرا می‌شدند. بیشتر آهنگ‌های این کنسرت برای ایرانیان نوستالژی‌های عمیقی دارند و ارکستر چکاوک پس از چند دهه توانست مجوز اجرای این آثار را دریافت کند.
بسیاری از این قطعات از ساخته‌های پیشکسوتان موسیقی ایرانی هستند. نوازندگانی که برای نخستین بار این آثار را نواخته‌اند هم از بزرگان موسیقی ایران بوده‌اند. مشکل اصلی اما خوانندگان این قطعات است که بیشتر آنها با صدای خوانندگان زن در دوران پیش از انقلاب نواخته و خوانده شده‌اند.
متاسفانه در موسیقی ایران رسم است که آهنگ‌ها با صدای خواننده شناخته می‌شوند. در حالی که آهنگ متعلق به آهنگساز است و خواننده تنها مجری بخشی از آهنگ است. در هر بار اجرای هر آهنگ، نوانده و خواننده و حتی تنظیم آن قطعه می‌توانند تغییر کند؛ اما آهنگساز همیشه ثابت و پابرجاست.
خوشبختانه دفتر موسیقی وزارت فرهنگ که هم اکنون مدیرکل آن امیرحسین سمیعی است، این مهم را به خوبی درک کرده و مجوز اجرای این آهنگ‌ها را برای ارکستر چکاوک به رهبری رضا شایسته صادر کرده است. شاید مهمترین دلیل چنین درک درستی این است که امیرحسین سمیعی خود از آهنگسازان و هنرمندان شناخته شده عرصه موسیقی است.
در کنسرت شب گذشته قطعه‌های «عاشق شدم من»، «من باهاتم»، «گل گلخونه من»، «بی تو نمیخندم»، «ساقی دگر توبه شکست»، «تنهاترین مرد»، «هوس»، «زندگی آی زندگی»، «سرگذشت» و «قسم به عشق» اجرا شد.
در بخشی از این برنامه رضا شایسته خطاب به مخاطبان حاضر در تالار وحدت گفت: ما هنرمندان با تشویق‌های شما روی استیج زنده هستیم، ممنونم از همه حمایت‌ها و از دفتر موسیقی وزارت فرهنگ نیز که اجازه دادند این قطعات مجوز اجرا بگیرد، تشکر می‌کنم. من با اجرای این کنسرت خواستم ثابت کنم که ارکستر اصیل ایرانی هم می‌تواند مردم را خوشحال کند، موسیقی ما گنجینه پر محتوایی است که باید برای همه نسل‌ها قابل شنیدن باشد.
منبع: تسنیم
