آرزوهایی که به خاک سپرده شدند؛ سال فقدان جوانان تئاتری

یادبود درگذشتگان هنر ۱۴۰۳ در مهر؛

سال ۱۴۰۳ برای تئاتر ایران سالی تلخ و پر از فقدان بود؛ سالی که صحنه‌های تئاتر، چهره‌های ماندگار و استعدادهای جوان بسیاری را از دست داد.

مرگ همیشه انسان را زیر نظر داشته است و گریز از آن پیوسته اجتناب ناپذیر بوده و هست. سال ۱۴۰۳ نیز اهالی تئاتر فقدان های زیادی را تجربه کردند و تعدادی از چراغ‌داران صحنه و همچنین هنرمندان جوان از میان ما رفتند؛ هنرمندانی که در سال ۱۴۰۴ دیگر حس حضور بر صحنه را لمس نخواهند کرد و علاقه‌مندان به تئاتر و خانواده هایشان را در غم نبودشان تنها گذاشتند.

اما چه باید کرد که مرگ جزو لاینفک زندگی است و هر کدام از ما روزی با آن همراه می‌شویم و در دنیای باقی در کنار عزیزانی قرار می‌گیریم که همواره از صمیم قلب به آنها ارادت داشتیم. البته در سال ۱۴۰۳ نسبت به سال قبل با فقدان و درگذشت هنرمندان تئاتری کمتری روبه‌رو بودیم اما نبود هرکدام از آنها ضربه بزرگی به هنر و تئاتر این مملکت وارد می‌کند که جای تاسف دارد.

در ادامه درحالی که به روزهای پایانی سال نزدیک شده‌ایم و از سال ۱۴۰۳ چند نفس بیشتر نمانده است به تئاتری هایی که در سال ۱۴۰۳ پرکشیدند، اشاره خواهیم کرد. یادشان گرامی و مانا.

آرزوهایی که به خاک سپرده شدند؛ سال فقدان جوانان تئاتری

۲۰ شهریور؛ پری صابری

پری صابری کارگردان، نمایشنامه نویس و رمان‌نویس ایرانی بود که گروه تئاتر «پازارگاد» و تالار مولوی را تاسیس کرد.

این هنرمند که با آثاری چون «رستم و سهراب» و «شمس پرنده» نقش مهمی در بازآفرینی ادبیات کهن در قالب نمایش داشت، از چهره‌های ماندگار صحنه تئاتر ایران به شمار می‌رفت. او با تلفیق عناصر سنتی و نوگرایانه، آثار تأثیرگذاری خلق کرد که همچنان در حافظه هنری کشور زنده خواهد ماند.

این هنرمند تئاتر در نهایت پس از چند سال مبارزه با بیماری، سرانجام در ۲۰ شهریور در سن ۹۲ سالگی درگذشت.

آرزوهایی که به خاک سپرده شدند؛ سال فقدان جوانان تئاتری

۶ دی؛ میلاد افواج

او یکی از جوانان مستعد تئاتر بود که به دنبال نقش‌های پرچالش در بازیگری می‌گشت. هر آنکس که افواج را می‌شناخت از توانایی و امید او به این حرفه سخن می‌گفت. از آثار پیشین این بازیگر جوان تئاتر می‌توان به بازی در نمایش‌های «سومین تقطیر» و «هار» اشاره کرد.

افواج در سن ۲۹ سالگی پس تشنج شدید بر اثر ایست قلبی جان باخت.

آرزوهایی که به خاک سپرده شدند؛ سال فقدان جوانان تئاتری

۱۳ دی؛ علی رشوند

بازیگر و تهیه کننده جوان تئاتر، که در آثار کودک و نوجوان به ایفای نقش پرداخت و کوشید که رنگی به زندگی کودکان و نوجوانان اهدا کند؛ سرانجام در سن ۴۰ سالگی بر اثر تصادف درگذشت.

آرزوهایی که به خاک سپرده شدند؛ سال فقدان جوانان تئاتری

۲۵ بهمن؛ امیرحسین حاجیلو

حاجیلو نیز از طیف جوان و مستعد تئاتر ایران محسوب می شد که به تازگی در مسیر پیشرفت و کار در فضای حرفه‌ای قرار گرفته بود. وی که از هنرجویان موسسه بامداد بود در سن ۲۳ سالگی بر اثر سکته، جان خود را به عنوان جوان‌ترین متوفی تئاتری امسال از دست داد.

آرزوهایی که به خاک سپرده شدند؛ سال فقدان جوانان تئاتری

۶ اسفند؛ عبدالرضا فریدزاده

فریدزاده در سال ۱۳۵۵ وارد دانشکده هنرهای دراماتیک شد و مسیر هنری‌اش را با انتخابی هوشمندانه در حوزه تئاتر خیابانی آغاز کرد؛ گونه‌ای از اجرا که به دلیل نزدیکی به مردم و بازتاب مسائل اجتماعی، همواره از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده است. او با درک عمیق از بطن جامعه، دردهای مردم را به خیابان‌ها برد و از طریق آثارش، صدای بی‌صدایان شد.

این هنرمند، علاوه بر تولید آثار اجتماعی تأثیرگذار، در مسیر تأسیس حوزه هنری انقلاب اسلامی ایران نیز نقش مهمی ایفا کرد و به یکی از پیشگامان این نهاد فرهنگی بدل شد. فریدزاده در تمامی آثارش تلاش کرد تا بازتاب‌دهنده دغدغه‌ها و رنج‌های جامعه باشد؛ هنری که از خیابان برآمد و در خیابان برای مردم ماندگار شد. وی سرانجام در در سن ۷۲ سالگی بر اثر سکته قلبی درگذشت.

از دیگر متوفیان تئاتری امسال می‌توان به هنرمندانی چون ژاله علو، منوچهر والی‌زاده، صدرالدین حجازی، هوشنگ حریرچیان، محسن متین، حسین دهقانی، بیژن رسولی، علی‌اصغر قادری‌پناه، کاظم طرفی‌نژاد، مرتضی اردستانی، افشین رهنمون، محسن پورقاسمی، علی کوهپایه، فتح‌الله طاهری، حسین خانی‌بیک، عزت‌الله صمصام، امیرمحمد صادقی، حسین توشه، علی رشوند، مریم منصوری، نصرت‌الله میرزایی، حیدر نیک‌آیین، بهروز پیروزیان و حسین محمدیانی اشاره کرد که بسیاری از آنها در عرصه‌های دیگر هنر به جز تئاتر نیز فعال بودند که در گزارش های مخصوص به حوزه مورد نظر به آنها خواهیم پرداخت.

منبع: مهر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

هشت − دو =

دکمه بازگشت به بالا