
دسته دختران؛ در هپروت بلاتکلیفی
فیلم “دسته دختران” در هدف مد نظرش بلاتکلیف است در بین سوژه هایش سرگردان است و برای همین هست که مخاطب در پی این بلاتکلیفی خسته می شود. انگار فیلم ملغمهای از کتابهای انتشارات سوره با محوریت زنان در دفاع خرمشهر است.
فیلم “دسته دختران” در هدف مد نظرش بلاتکلیف است در بین سوژه هایش سرگردان است و برای همین هست که مخاطب در پی این بلاتکلیفی خسته می شود. انگار فیلم ملغمهای از کتابهای انتشارات سوره با محوریت زنان در دفاع خرمشهر است.
هادی حجازی فر به عنوان کارگردان این فیلم درک درستی نسبت به توان و بضاعتی که سینمای ایران در اختیار می گذارد دارد و از این رو بیشترین توان خود را برای به رخ کشیدن توان کارگردانی خود به کار نبسته بلکه تلاش کرده تا لحظه خلق کند. لحظه هایی آشنا و دل نشین که ما را قدری به خانواده باکری و به خصوص شخص مهدی باکری نزدیک کند.
چگونه سینمای آوینی به میانه جنگ می رفت و صلح نشان میداد؟ از میانه ی آتش، بهشت نشانی میگرفت؟ از دل خون، شهید بیرون می کشید و بر کرانه ابدی و ازلی می نشاند؟ موقعیت مهدی همان کار را با میزانسن و نور و کات و دکوپاژ و بازی می کند.
موقعیت جغرافیایی برای مخاطبی که هیچ آشنایی با آن منطقه ندارد گنگ و ناشناس است. به نظرم یک چیز در این فیلم کم است و نمیدانم آن چیست. هرچه که هست میدانم که به فیلمنامه ارتباط دارد. این پروداکشن عظیم قابل ستایش است اما مشکل دستهی دختران واگرایی خرده روایت ها و سرانجام آنها و به طور کلی خط داستانی آن است.
“بدون قرار قبلی” یک فیلم تمیز است. تمیز از این نظر که همه چیز سر جای خودش قرار دارد. برخلاف فیلم های دلسردکننده ای که تاکنون در جشنواره امسال دیده ام یک فیلم گرم و دوست داشتنی و روحنواز است. گرمای آن به خاطر تمامقد ایرانی بودنش و اصیل بودنش است؛ از جنس گرمای کویر؛ از جنس گرمای خراسان.
“بدون قرار قبلی” داشته هایت را یادت می آورد. برایت هویت می سازد و یادت می آورد تو قوی تر از اینهایی که کم بیاوری. تو بسیار استخوان مستحکم داری تا دلت را بند آنها بکنی، دستی همیشه هست که با گرمایش پشتت را گرم کند.
هناس در یک جمله کوتاه و فشرده یک فیلمی است که با تمام ضعف هایی که در فیلمنامه است ، از تک و تا نمی افتد و با ریتم خوبی جلو می رود. بستگی دارد زاویهی دیدمان سمت چه کسی باشد و روی چه کسی زوم کند. اگر زاویه نگاهمان سمت بازی بهروز شعیبی و نامناسب بودن او برای این نقش”شهید داریوش رضایینژاد “برود، شاید نظرات متفاوت باشد با وقتی که قهرمان اصلی قصه را “شهره” در نظر بگیریم.
با تمام این انتقادات، موقعیت مهدی یک فیلم متوسط به لحاظ کارگردانی و سایر مسائل فنی است ولی ساخت این گونه فیلم های متوسط هم عالی است. فیلمی درباره یکی از شخصیت های اصلی دفاع مقدس که می تواند مخاطبش را بخنداند و بگریاند. موقعیت مهدی در ایجاد صحنه های احساسی قوی عمل کرده و روی مخاطبش تاثیر می گذارد.
سبحان یوسف زاده مهم ترین کارکرد علفراز را میتوان این دانست که پای کاظم دانشی را به عنوان کارگردان به سینما باز می کند.کارگردانی که در نخستین فیلم نشان می دهد که می توان روی او به عنوان کارگردان حساب کرد اما برای رسیدن به جایگاهی مهم در سینما راه طولانی ای دارد و این […]
قیدی در دسته دختران به کودکانی میماند که تازه با فتوشاپ آشنا شدهاند و حالا میخواهند از همه فیلترها و ابزارهایش استفاده کنند. او چون یک ندید بدید تازه به دوران رسیدهای عمل میکند که ناگهان همه ابزارها و امکانات تولید یک بیگپروداکشن جنگی در اختیارش قرار گرفته و حالا بدون توجه به قصه، شخصیت پردازی، کشمکش و… فقط میخواهد تا حد ممکن از این ابزارها استفاده کند.
هانیه علی نژاد ” جَنَم میدونی یعنی چی؟ یعنی این که هرکی هرچی بهت گفت نگی چشم!” کل فیلم قرار است این یک جمله را برایمان شرح دهد اما با شخصیتی که کاملا متضاد با این جمله عمل میکند. رسول شخصیتی به شدت منفعل و ساده است. آنقدر که ما با نگاه اولیه به لبخندهایش […]
محمد شهریاری سرپرست دادسرای امور جنایی در مورد فیلم #علفزار ساخته کاظم دانشی در صفحه اینستاگرام خود نوشت: علفزار فیلمی به تهیهکنندگی بهرام رادان، نویسندگی و کارگردانی کاظم دانشی محصول سال ۱۴۰۰است.این فیلم در بخش سودای سیمرغ چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر حضور دارد عوامل این فیلم اوایل امسال در دادسرای جنایی حاضر و سوالاتی […]
زینب حسناوند حسین دارابی از همان موقع که فیلمهای کوتاه یا تیزرهای فرهنگی چند دقیقهای میساخت، نشان داد قاب و تصویر را میشناسد. کارهایی مثل آلبالو خشکه یا علمک میتوانستند با کمی عدم دقت و نبود بداعت در قاببندی و دکوپاژ آثاری معمولی باشند اما کارگردانی دارابی آنها را فراتر برد. در هناس هم کارگردانی […]
مرد بازنده یک فیلم تلویزیونی است با بازیگرهای سینمایی با فیلمنامه ای به شدت ضعیف و محافظه کار که روی انگشتان کارگردان و خواست اش می چرخد. در حدی که انگیزه قهرمان اصلی و تلاش اش را هم نمی فهمید، آیا یک وسواس بیمارگونه است؟ یا تعهد کاری؟ یا وظیفه ای مقدس؟
علیرضا معینی «بیرو» فیلم بدی نیست. حتی شاید بشود گفت تلهفیلم خوبیست. اگر یک کم دز دختربازی فیلم کم شود، حتی شاید شبکه نهال هم چند بار بتواند پخش کند. علاوه بر اینکه مرتضیعلی عباسمیرزایی از آن فضای مالیخولیایی فیلم قبلیش فاصله گرفته و متوجه شده غیر از خودش مخاطب هم باید با فیلم حال […]