كتابي كه 20 سال است به حضرت فاطمه(س) توهين مي‌كند!
مجله فرهنگی هفت‌راه – مهدی خانعلی‌زاده: مبحث كتاب‌هاي درسي كه در دانشگاهها و توسط برخي اساتيد خاص معرفي و تدريس مي‌شوند، قصه‌ي پرغصه‌اي است كه سال‌ها با بي‌توجهي مسئولين و مديران مواجه بوده و هر زمان كه صداي اعتراضي از جايي بلند مي‌شد، سريعا با برچسب «مخالفت با علم» و «لزوم تدريس بر اساس متون تخصصي» به آن پايان داده مي‌شد.
اما به نظر مي‌رسد كه ديگر دوران سكوت و بي‌توجهي به اين مساله به پايان رسيده و بايد مسئولان وزارت علوم و وزارت ارشاد را به يك تحرك جدي در اين حوزه واداشت؛ چرا كه ادامه اين روند قطعا موجب تضعيف بنيان‌هاي انديشه‌اي و اعتقادي جوانان تحصيل كرده كشور خواهد شد.
علت اينكه اين مقدمه كوتاه را بيان كردم، مطالب عجيبي است كه در يكي از كتاب‌هاي درسي رشته ادبيات فارسي كه در بسياري از دانشگاهها به عنوان يك واحد درسي ارائه مي‌شود، وجود دارد.
بر طبق آنچه دانشنامه اينترنتي «ويكي‌پديا» نوشته، «مقالات شمس تبریزی» مجموعه‌ای از سخنان و حکایات نغز است که در دوران اقامت شمس تبریزی در قونیه (از سال ۶۴۲ تا ۶۴۳ و پس از غیبتی کوتاه از سال ۶۴۴ تا ۶۴۵ قمری) بر زبان وی جاری شده و پس از او توسط مریدان مولانا جلال‌الدین محمد بلخی به‌صورت یادداشت‌هایی پراکنده جمع‌آوری گردیده‌است.
با اين حال، به دليل صبغه تصوف‌گونه‌ي شمس و همچنين ارادت خاص او به برخي منابع رسمي اسلامي كه از سوي مخالفين ائمه اطهار(ع) تنظيم شده‌اند، مطالب عجيب و توهين‌آميزي در اين كتاب وجود دارد كه متاسفانه بدون هيچگونه ويرايش و به صورت كامل در داخل ايران به چاپ مي‌رسد.
به عنوان مثال، شمس تبریزى در بخشي از گفتگوهاي خود كه در اين كتاب آمده، مقام معرفت و خوف و خشیتِ بر‌ترین بانوی خلقت و یکتا کفو امیر عالم آفرینش، حضرت فاطمه زهرا علیها السلام را خوار و پست شمرده و در اظهارنظري عجيب مى‌گوید: «مردم را سخن نجات خوش نمیآید؛ سخن دوزخیان خوش مى آید… لاجرم ما نیز دوزخ را چنان بيفشانيم که بمیرد از بیم! فاطمه رضی اللّه عنها عارفه نبود؛ بلكه زاهده بود. پیوسته از پیغمبر حکایت دوزخ پرسیدى.»
با توجه به اينكه اولين نسخه مقالات شمس در جمهوري اسلامي ايران، در سال 1373 منتشر شده، بايد در كمال تاسف و ناراحتي اعلام كرد كه اين كتاب 20 سال است كه در حال توهين به برترين بانوي تاريخ آفرينش است و كوچكترين اعتراضي هم نسبت به آن صورت نگرفته و حتي در بسياري از دانشگاهها به عنوان واحد درسي تدريس مي‌شود.
قطعا كسي بناي مخالفت با تدريس متون كهن ادبي در دانشگاهها ندارد اما قطعا بايد توجه داشت كه مطالب و مسائل مطرح شده در اين منابع تاريخي بايد عاري از موضوعات و عناوين توهين‌آميز و عقايد انحرافي مانند صوفي‌گري و عرفان‌ها خانقاهي باشد؛ مساله‌اي كه قطعا لزوم نظارت دقيق بر كتب دانشگاهي و بازار نشر را بيش از پيش به مقامات عالي اين حوزه يادآوري مي‌كند.
