«طاعون» با تهیهکنندگی محمدرضا شریفینیا روی صحنه تالار حافظ
نمایش «طاعون» به نویسندگی و کارگردانی رهام مخدومی و با تهیه کنندگی محمدرضا شریفی نیا این روزها در تالار حافظ روی صحنه است؛ نمایشی در ژانر درام که با نگاهی اقتباسی و آزاد، به یکی از مهمترین دغدغههای انسان معاصر یعنی مواجهه با بحران، سکوت، ترس و مسئولیت جمعی میپردازد. این اثر تلاش دارد مفاهیم فلسفی و اجتماعی را در قالب یک روایت نمایشی پرجمعیت و پرتحرک به مخاطب منتقل کند.
«طاعون» با الهام از فضای رمان مشهور آلبر کامو و ایدههایی چون حکومت نظامی، جامعه در وضعیت اضطرار و تعلیق اخلاقی انسانها شکل گرفته است. جملهی محوری نمایش ــ «اگر بخواهیم زنده بمانیم مجبوریم سکوت کنیم» ــ بهروشنی خط فکری اثر را نمایان میکند؛ سکوتی که نهفقط یک واکنش فردی، بلکه تبدیل به رفتاری جمعی و ساختاری در جامعه بحرانزده میشود. نمایش، انسانهایی را تصویر میکند که در شرایطی غیرعادی ناچارند میان بقا، اعتراض، همراهی یا مقاومت تصمیم بگیرند؛ تصمیمهایی که مرز میان اخلاق، ترس و مسئولیت را مخدوش میکند.
به گزارش صبا؛ در خلاصه نمایش آمده است: یک شهر آرام با یک تهدید بزرگ روبهرو میشود و مقامات در تلاشند تا نظم را برگردانند. اما ناگهان، موجودی به نام «طاعون» مسلط شده و قوانین بسیار سختگیرانهای را اجرا میکند.
در این اثر، گروه پرشماری از بازیگران حضور دارند که هر یک بخشی از پیکرهی اجتماعی نمایش را شکل میدهند. از جمله بازیگران میتوان به محمدرضا میرحسینی، اشکان هورسان، گیتا بهادری، علیرضا مدنی، مریم ورزی، مجتبی علیزاده، مهدی افشاریان، حسن دستمراد مزینانی، صادق کاوانلویی، یگانه ملکمحمدی، سامی خلیلی، حامد مظفری، فریبا چگینی، درنا همتی، ارغوان صنعتی، فائزه خزائی، علی عباسیان، نسترن خاموشی، روحالله تورانی و دیگر بازیگران گروه اشاره کرد.دیگر عوامل نمایش طاعون عبارتند از ؛ طراحی صحنه: منا رمضانی، طراح لباس: مهرناز عباسی، گریم:حجت بابایی، موسیقی: نیما اورکی.
از نظر اجرایی، «طاعون» به درامی متکی است که بیش از آنکه بر روایت خطی استوار باشد، بر فضا، وضعیت و اتمسفر تکیه دارد. نمایشی که بیش از آنکه به دنبال سرگرمی صرف باشد، مخاطب را به تأمل دعوت میکند؛ تأملی درباره نقش انسان در زمانهی بحران و این پرسش بنیادین که آیا سکوت، همواره راهی برای زنده ماندن است یا شکلی دیگر از مرگ. اثر تلاش میکند نشان دهد که طاعون، تنها یک بیماری یا واقعه تاریخی نیست، بلکه میتواند استعارهای از هر وضعیت فراگیری باشد که اخلاق، آزادی و ارادهی انسانی را به چالش میکشد.
نمایش «طاعون» با اجرای خود در تالار حافظ، تماشاگر را وارد تجربهای میکند که هم ریشه در ادبیات و فلسفه دارد و هم بازتابی از نگرانیهای امروز جامعه است؛ نمایشی که میکوشد مرز میان فرد و جمع، سکوت و فریاد، و بقا و مسئولیت را روی صحنه به پرسش بکشد.
