همسر شهید رضایی‌نژاد: دانشمندان هسته‌ای مایه دلگرمی دخترم بودند
آرمیتا را می‌شناسید؟ همان دختری که شاهد شهادت پدرش داریوش رضایی نژاد بود و چند روز پیش هم مردم شاهد این صحنه از قاب تلویزیون بودیم که زندگی این دانشمند هسته‌ای را در فیلم سینمایی هناس به تصویر کشیده بود. حالا آرمیتا دوران مدرسه را پشت سر گذاشته و خود را برای کنکور آماده کرده که مقدمه یک جهاد علمی و ادامه راه پدر شهیدش است.
سال گذشته به مناسبت سالگرد شهید رضایی نژاد از دلتنگی های آرمیتا نوشتیم که او ۱۳ سال است پدرش را ندیده و دلتنگ آغوش گرم اوست، ولی شاید بیشتر از آن دلش برای دست نوازشی تنگ شده که رهبر انقلاب همچون پدربزرگی مهربان در ایام کودکی بر سرش می‌کشید.
وقتی آرمیتا نقاشی روز ترور پدر را می کشید، با همان زبان کودکانه در پاسخ به یکی از میهمانان که چه کشیده، توضیح داد «بابام رو با تفنگ کشتن. من بالا سرش بودم. مامان جیغ می‌کشید. من رفتم خونه همسایه‌مون. بابا رو بردن بیمارستان…» بعد هم در پاسخ به این سوال که «کی بابات رو کشت؟» گفت «اسراییلیا. اسرائیل، جزیره آدم بدهاست. آدم خوبا رو شهیدشون می‌کنن.»
اگر سال گذشته سخنان کودکانه آرمیتا را درباره تصورش از رژیم صهیونی مرور کردیم، در این روزها جنایت های «آدم بدها» رو دوباره از نزدیک دید که چگونه کسانی را که پشت و پناه آرمیتا و به قول مادرش عموهای او بودند، در خانه‌های خود و درحالی که در کنار خانواده بودند به خاک و خون کشیدند؛ شهیدانی همچون محمدمهدی طهرانچی، احمدرضا ذوالفقاری، حمیدرضا مینوچهر، سعید برجی، اکبر مطلبی‌زاده، علی بکایی، سیدامیرحسین فقهی و دیگر دانشمندانی که همزمان با فرماندهان و دلیرمردان سپاه و مردم عادی با وطن‌فروشی برخی جیره‌خواران آمریکایی و رژیم صهیونی به شهادت رسیدند و پیکر برخی از آن‌ها بر روی دستان مردم همیشه در صحنه در شهرهای مختلف تشییع شد.
شهره پیرانی که خود یکی از همرزمان دانشمندان هسته‌ای و همسر شهید داریوش رضایی نژاد است از روزهای اخیر به عنوان روزهای همبستگی و اتحاد مردم ایران در مقابله با جنایت های رژیم صهیونی یاد کرد و به خبرنگار فرهنگی ایرنا گفت: وقتی دانشمندان هسته‌ای و خانواده‌های برخی از این عزیزان در حملات رژیم صهیونی به شهادت رسیدند، در واقع دوستان خوبی را از دست دادم و دخترم آرمیتا هم عموهای خود را از دست داد. چون این افراد بعد از شهادت پدر آرمیتا در کنار او بودند.
وی از شهید علی بکایی به عنوان دوست صمیمی شهید رضایی نژاد یاد کرد و گفت: همسر این شهید نیز از دوستان خوب من بود که به همراه دو فرزندش به شهادت رسید. منصور عسگری رئیس بنده بود و اکبر مطلبی زاده همکار و دوست داریوش بود که در روزهای اخیر به شهادت رسید.
این بانوی ایثارگر افزود: شهید فریدون عباسی بعد از شهادت همسرم برای من و دخترم پناه و مایه دلگرمی بود. امسال آرمیتا کنکور داشت و شهید عباسی پیگیر این مسأله بود و وقتی گفتم دخترم برای کنکور اضطراب دارد، گفت که خودش آرمیتا را به جلسه آزمون می برد.
وی همچنین گفت: دخترم هنوز پیامک های شهید سید امیرحسین فقهی را در گوشی خود دارد که به او گفته بود چه چیزهایی را به جلسه آزمون ببرد و مثل یک پدر توصیه های لازم را به او کرده بود.
خانم پیرانی هدف رژیم صهیونی از به شهادت رساندن دانشمندان هسته‌ای همچون احمدرضا ذوالفقاری، حمیدرضا مینوچهر، سعید برجی، محمدمهدی طهرانچی را ایجاد ترس در میان مردم دانست و گفت: وقتی با این دانشمندان صحبت می کردم، آرزوی آن‌ها این بود که زندگی‌شان به شهادت ختم شود.
وی با اشاره به فعالیت‌های این دانشمندان در جبهه های علمی و خودکفایی کشور گفت: این عزیزان می‌توانستند در گوشه ای از کشور در عافیت زندگی کنند ولی هدفی برای ایران تعریف کرده بودند و بر مبنای آن گام برمی‌داشتند.
شهادتم آرزوست
اگر مولانا چند صد سال پیش گفت «چون مؤمنم، شهادت و ایمانم آرزوست» حالا همسر شهید رضایی نژاد درباره یک تفاوت مهم در فرهنگ غرب و اسلام سخن گفت و اظهار داشت: نگاه ما مسلمانان به مقوله شهادت با نگاه غربی‌ها متفاوت است. چون آرزوی بسیاری مسلمانان شهادت در راه خداست.. ما به دنبال زندگی جاودان هستیم و معتقدیم با شهادت مسیرهایی جدید برای انسان باز می شود ولی رژیم صهیونیستی تصور می کرد با کشتن سرداران و دانشمندان این مرز و بوم، مسأله ایران و جنگ در دو هفته به پایان می‌رسد و آن‌ها فکر نمی کردند مردم با هر عقیده و سلیقه ای پشت نظام و حاکمیت ملی قرار بگیرند.
او گفت که در تاریخ ایران روزهای سخت‌تری همچون دوران دفاع مقدس را داشتیم که سرافرازانه از آن عبور کردیم و از این مسیر نیز با پیروزی عبور می‌کنیم.
البته این نگاه همسر شهید رضایی نژاد از زاویه‌ای دیگر نیز قابل توجه است. چون او گفت: من همیشه سعی می کنم در زندگی، نیمه پر لیوان را نگاه کنم و معتقدم همیشه در تاریک‌ترین نقاط زندگی، یک نور امید وجود دارد. الان باوجود رنجی که وجود دارد، وضعیت موجود را تاریک نمی بینم و کمترین تاثیر آن را در همبستگی ملی می بینم. کسانی که به راحتی پای کار ایران نمی‌آمدند، امروز پای کار آمده و دغدغه تمامیت ارضی ایران را دارند و چهره‌ای زیبا از همبستگی را در سطح داخلی و بین‌المللی به نمایش گذاشته اند.
وی افزود: با توجه به تجاوز رژیم صهیونی در ۱۰ روز گذشته دشمن تصور می‌کرد که با شکاف های موجود در کشور می‌تواند نقشه های شوم خود را عملی کند ولی مردم ایران با هر گرایش و سلیقه‌ای یک‌دل و یک‌صدا در مقابل این تجاوز واکنش نشان دادند و این نکته، موضوعی است که باید آن را تقویت کنیم.
حالا اگرچه آرمیتا ۱۴ سال است که فراق پدر را با حمایت‌های عموهای خود پشت سر گذاشته او دیگر آرمیتایی نیست که وقتی مادر از او بخواهد خاطره‌ای از پدرش تعریف کند، پاسخی بدهد که اشک همه را دربیاورد. چون او خاطرات بسیاری از عموهایی دارد که همچون پدرش در سنگر دانش و اخلاق الگوهایی برای رهروان خود هستند.
منبع: ایرنا
