مرتضی علیزاده کارگردان فیلم «بی‌بدن» درباره تجربه‌های خود در زمینه ساخت فیلم‌کوتاه گفت: من از سال ۹۴ در حال ساخت فیلم‌کوتاه هستم و می‌توانم بگویم نزدیک به ۱۰ سال فیلم می‌ساختم و موفق به حضور در جشنواره فیلم‌کوتاه تهران هم نمی‌شدم! حدوداً پنج سال به‌صورت پیوسته فیلم‌هایم را برای این رویداد ارسال می‌کردم و پذیرفته نمی‌شد. حضور در این جشنواره هم برایم بسیار مهم بود.

وی افزود: در آن سطحی که من مشغول ساخت فیلم‌کوتاه بودم، راه‌یابی به جشنواره تهران دستاورد بسیار مهمی محسوب می‌شد اما موفق به راه‌یابی نمی‌شدم. چند سال فیلم نساختم و درگیر فعالیت‌های دیگر شدم. بعد از این مدت وقتی فیلم‌کوتاه تازه‌ای ساختم، موفق به حضور در جشنواره شد، اما دیگر خودم پیگیر حضور آن نبودم و حتی خبر راه‌یابی فیلمم را هم یکی از دوستان برایم فرستاد!

این کارگردان جوان تصری کرد: در آن مقطع من درخواست پروانه ساخت برای اولین فیلم بلندم، داده بودم. فیلمنامه بلندم در شورا رد شده بود و واقعاً به‌دلیل ناراحتی نمی‌توانستم برای فیلم‌کوتاهم خوشحال باشم و گویی آنچه انتظارش را داشتم زمانی به دست آوردم که دیگر نمی‌توانست من را به هیجان بیاورد.

وی عنوان کرد: البته امروز بسیار خوشحالم که سال قبل فیلم‌کوتاهم موفق به راه‌یابی و کسب جایزه از جشنواره فیلم‌کوتاه تهران شد. من پیش از ساخت اولین فیلم بلند سینمایی‌ام، ۳ – ۴ جایزه فیلم‌کوتاه به دست آوردم که برایم بسیار ارزشمند است. در مجموع این تجربه را چیزی شبیه به یک نشانه و یک رمز برای همه فیلمسازانی می‌دانم که شاید در مقطعی آثارشان از سوی جشنواره‌ها رد می‌شود. شاید باید باور کنیم جشنواره به‌عنوان یک «هدف» نمی‌تواند مهم باشد.

علیزاده با اشاره به حواشی جشنواره فیلم فجر برای فیلم «بی بدن» ادامه داد: اتفاقاتی در سال گذشته و در جشنواره فیلم فجر برای من رقم خورد که واقعاً برایم سنگین بود اما شاید چند سال دیگر، همین توفیقی را که در جشنواره فیلم کوتاه تهران به دست آوردم در جشنواره فجر و برای فیلم بلند دیگری تجربه کنم. نمی‌دانم در آن زمان چه احساسی نسبت به جشنواره فیلم فجر خواهم داشت. سال گذشته واقعاً دوست داشتم برای فیلم «بی‌بدن» از فجر جایزه بگیرم اما امروز دیگر آنچنان برایم مهم نیست.

این کارگردان سینما تأکید کرد: مهم این است بدانیم در مسیر فیلمسازی به‌صرف حضور یا عدم حضور در یک جشنواره نباید تغییر مسیر بدهیم. حتی به‌واسطه چند سال پیاپی رد شدن آثار در یک جشنواره، یک فیلمساز نباید مسیر خودش را تغییر دهد. مهم این است که فیلمسازی در مسیر مشخص خودش، راهش را ادامه دهد. خیلی وقت‌ها فیلمی که در یک جشنواره رد می‌شود، بعدتر در رویدادهای دیگر دیده می‌شود و بهترین اتفاقات برایش رقم می‌خورد چراکه فیلم خوب بالاخره مسیر خودش را پیدا می‌کند.

کارگردان «بی‌بدن» در ادامه یادآور شد: فیلمسازی که می‌داند مسیر درستی را برای خودش انتخاب کرده است، به‌دلیل سلیقه یک هیأت انتخاب، نباید در درستی مسیر خودش تردید کند. شاید زیست اعضای هیأت انتخاب یک جشنواره، متفاوت از زیست شخصی یک فیلمساز باشد و به همین دلیل فیلمساز باید براساس تجربه‌های زیسته خودش فیلم بسازد. شاید همان فیلمسازی که فیلمش رد شده است، ۱۰ سال بعد به یک عباس کیارستمی، اصغر فرهادی یا مجید مجیدی تبدیل شود.

وی افزود: فیلمسازی مانند اصغر فرهادی سال‌ها فیلم ساخت تا توانست در جشنواره فجر جایزه بگیرد. عباس کیارستمی در کدام جشنواره داخلی، جایزه ویژه‌ای گرفت؟ حتی اگر در سال‌های ابتدایی هر سال آثارش را به جشنواره‌های داخلی می‌فرستاد رد می‌شد. این رد شدن، قطعاً دلیلی بر اشتباه حرکت کردن آن فیلمساز نیست. سلیقه جشنواره‌ها، با سلیقه عباس کیارستمی متفاوت بوده است، اما او ترجیح داده راه خود را ادامه دهد.

چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری مهدی آذرپندار ۲۷ مهر تا ۲ آبان ۱۴۰۳ برگزار خواهد شد.