آیا نشر چشمه از نویسندگان تفتیش عقاید می‌کند؟
جام جم نوشت: اگر كتابی نوشته باشم و بخواهم آن را به انتشارات بسپارم، این اثرم است كه باید حرف بزند نه من. قرار نیست خودم را به كتاب یا كتاب خودش را به من الصاق كند. قرار نیست من بروم كتابم را توضیح دهم یا كتابم مرا توضیح دهد. اینها بارها نه به این سادگی كه پیچیده و جنجالی در فضاهای آكادمیك و رسمی جهان مطرح و مورد بررسی قرار گرفته‌اند. آخرش هم جهان حتی در امر مهم نقد، رسیده به نظریه مرگ مولف رولان بارت و هنوز هم در نقد درست و اصولی نوشته مورد بحث قرار می‌گیرد، نه این‌كه نویسنده فلان روز كجا بوده و چه كرده، چگونه زندگی كرده.
البته واقعیتش این است كه ما هرگز به این وضعیت منطقی نرسیدیم و هر وقت خواستیم كسی را نقد كنیم، هر چه را كه شد و توانستیم تبدیل به چماق كردیم و كوبیدیم توی سرش. تقریبا همه مان با هر نگرش فكری همین مسیر را در پیش گرفتیم و آخرش هم منطقی نشدیم كه نشدیم!
بیش از یك ماه پیش افرم درخواست بررسی اثر در نشر چشمهب در فضای مجازی دست به دست شد و كاربران مواضع متفاوتی درباره اش گرفتند. برخی آن را تفتیش عقاید دانستند و برخی دیگر هم تاكید كردند كه با مسؤولان انتشارات صحبت كرده‌اند و ماجرا این‌طور نیست.
ماجرا اما فراموش شد تا رسید به این‌كه حدود ده روز پیش نویسنده‌ای جوان در صفحه اینستاگرامش فرم درخواستی كه از آن حرف زدیم را دوباره منتشر كرد و نوشت: اوقتی كتاب دومم را برای نشر به چشمه فرستادم، فرم تفتیش عقاید ارسال كردند. نشر چشمه مافیای كتاب است و خون نویسندگان گمنام را در شیشه می‌كند تا به بیرون درز نكند…. نویسنده گمنام پس از پر كردن فرم تفتیش عقاید دو سال یا بیشتر در انتظار می‌ماند و سپس جواب رد
می‌شنود..
