جایزه‌ای برای خالی نبودن عریضه/ سوالی بعد از شش دوره برگزاری: اصلاً این جایزه برای چه باید باشد؟!
مجله فرهنگی هفت راه – گروه کتاب: حکایت بسیاری از همایش‌ها و جشنواره‌ها و جایزه‌های فرهنگی و هنری در مملکت ما، حکایت همان کسی است که خورده بود زمین و حالا برای ضایع نشدن تا مقصد سینه‌خیز می‌رفت! ششمین دوره جایزه ادبی پروین اعتصامی این ادعا را بیش از پیش ثابت کرد.
اختتامیه این دوره از جایزه ادبی پروین اعتصامی سه شنبه 26 خرداد در حالی برگزار شد که در بسیاری از بخشهای آن، اثری بعنوان برگزیده معرفی نشد و نامزدها توانستند عنوان شایسته تقدیر را کسب کنند. برگزیده نداشتن بلایی است که خیلی وقت است دامن‌گیر جوایز ادبی کشور شده است و حالا گویا به جایزه ادبی پروین هم سرایت کرده است. داستان بزرگسال، شعر بزرگسال، کودک و نوجوان و نمایشنامه بخشهایی بودند که در این دوره از جایزه ادبی پروین برگزیده‌ای نداشتند.
اما حال و روز نزار این جایزه ادبی را فقط از روی برگزیده نداشتن 4 بخشی که عنوان شد نمی‌توان فهمید. ششمین دوره این جایزه ادبی در حالی برگزار شده است که اصل موجودیت آن زیر سوال است. حتی مسئولان بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان که این دوره از جایزه را برگزار کرده است و برخی از اعضای هیئت علمی آن هم وجود جایزه‌ای مستقل برای رقابت بانوان نویسنده را زیر سوال برده‌اند و یا حداقل در لزوم وجود آن تردید کرده‌اند. برخی از آنها پیشنهادهایی از جمله فعال شدن بخش بین الملل جایزه و وارد رقابت کردن بانوان نویسنده جهان اسلام یا برگزاری موضوعی هر دوره از جایزه را مطرح کرده‌اند تا شاید این حربه‌ها بتواند خونی به رگهای جایزه ادبی پروین بدواند و رمقی به تن رنجور آن بدهد.
تلاش برای سرپا نگهداشتن جایزه‌ای که شش دوره از برگزاری آن می‌گذرد و در این سالها نه تنها تاثیری بر بازار نشر نداشته بلکه روز به روز بی‌اثرتر شده است، و تقلا برای توجیه تراشیدن برای وجود یک جایزه جنسیتی بی‌رمق از آن دست اتفاقهایی است که فقط در کشور ما می‌افتد تا سالن همایشی پر شود و بنیادی با اسمی طولانی و پرطمطراق کاری داشته باشد و نویسنده‌هایی چند سکه جایزه بگیرند و هیئت داورانی حق الزحمه بررسی 4هزار اثر(!) را دریافت کنند و… سر آخر بازار نشر بی‌خیال اینهمه، راه خود را برود!
