خوشه‌های مهربانی در مجاورتِ باد!
باید با خود صادق باشیم. مسعود جعفری جوزانی جایگاهی سترگ در سینما و تلویزیون ایران دارد. او باسواد و اهل هنر است. جهان صمیمی او می‌تواند خوشه‌های خشم را به خوشه‌های مهربانی تبدیل کند!
او در بزرگ‌ترین پروژه خود یعنی «در چشم باد» صلابت و صمیمیت فرهنگ ایرانی را به سفره‌های مردم آورد. او با خانواده ایرانی سرگذشت جنگ و خون‌ریزی‌های متعدد در تاریخ معاصر ایران را به تصویر کشید. وقتی با این سریال مواجه می‌شویم تراژدی، کمدی و رمانس به زیباترین شکل ممکن روحمان را تغذیه میکند. اکنون خالق این سریال با فیلم «بهشت تبهکاران» در چهل و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر حاضر شده است.
لذت تماشای این فیلم تا قبل از ورود به سالن می‌تواند تجربه درخور را برای اهال سینما ایجاد میکند. هنگام تماشای فیلم در پنج یا شش فصل آن سویه‌هایی از «در چشم باد» را به یاد می‌آورند. اما رفته رفته این سویه‌ها به محاق می‌رود. جای آن با «خوشه‌های خشم» و جنبش‌های کارگری پر می‌شود. البته شخصیت اصلی فیلم ما به ازایی مشخص از بیژن ایرانی (پارسا پیروزفر) است و از طرفی چنین سویه‌هایی را می‌توانیم در اغلب فیلم‌های جوزانی دنبال کنیم. حتی در آخرین فیلم او یعنی «ایران‌برگر» بحث کارگر و حق و حقوق او قابل رویت است. اما «بهشت تبهکاران» حکایتش فرق میکند. دوز جریانات امپریالیستی بسیار بالاتر است!
دیگر خبر چندانی با تضاد فرهنگ ایران و غرب وجود ندارد. دیگر سبک زندگی و آرمان‌های اخلاقی نقش اصلی را بازی نمی‌کنند. بلکه در کلام(!) جنگ جنگِ امپریالیسم و کمونیسم است.
علی‌ایحال می‌توان به حضور جوزانی زن عنوان کارگردانی برجسته در این رویداد و حضور فیزیکی او در میان مردم (اهالی رسانه) بالیده و با توجه به درگیری او با دغدغه‌هایش به تعبیری رسید. تعبیری که نشان از حضور این فیلم‌ساز زیر نور صحنه سینما دارد.
*محراب توکلی
منبع: صبا
