یاد چهار راه استانبول افتادم!
مجله فرهنگی هفت راه – گروه کتاب: در حالی که پرونده حواشی و حرف و حدیث‌ها پیرامون جوایز و جشنواره‌های فرهنگی، با برگزاری اختتامیه آنها بسته می‌شود، اهدا نشدن همه جوایز هفتمین جایزه ادبی جلال در حالی که یک ماه و نیم از مراسم اختتامیه آن می‌گذرد، تبدیل به جدیدترین حاشیه این رویداد فرهنگی شده است.
در جدیدترین واکنش به این اتفاق، صادق کرمیار نویسنده و عضو هیئت علمی این دوره از جایزه جلال در گفت‌وگو با خبرگزاری تسنیم، با انتقاد از عدم پرداخت جوایز جایزه جلال آل احمد گفت: متأسفانه با خبر شدم که جوایز هفتمین دوره جایزه جلال آل احمد بعد از گذشت یک ماه و اندی از برگزاری مراسم هنوز به برخی از برگزیدگان پرداخت نشده است، در حالی که باید جایزه روی سن و در همان مراسم به نویسندگان اهدا می‌شد.
نویسنده رمان نامیرا ادامه داد: در آیین‌نامه جایزه جلال آمده است که میزان جوایز 110 سکه است و مسئولان برگزار کننده باید همان 110 سکه را به نویسندگان اهدا کنند، این در حالی است که در وضعیتی بسیار نامناسب به نویسندگان اعلام شده است که معادل قیمت سکه‌ها در همان روز برگزاری مراسم، وجه نقد پرداخت خواهیم کرد. اقدامی که در شأن فرهنگ و نویسندگان نیست و بنده با شنیدن این خبر به یاد چهارراه استامبول افتادم.
عضو هیئت علمی جایزه جلال با بیان این مطلب که مسئولان با اینگونه رفتارها و برخوردها انتظار دارند، افق دید نویسندگان تا کجا ادامه پیدا کند؟ گفت: بهتر است یا جایزه برگزار نکنیم، یا اگر می‌کنیم به بهترین شکل ممکن، صحیح و اصولی آن را برگزار کنیم. اگر قرار است از نویسندگان تجلیل کنیم با عزت و احترام این اقدام را انجام دهیم.
وی با اشاره به اینکه برخی از آثار برگزیده حاصل سال‌ها تلاش نویسنده است، گفت: به عنوان مثال کتاب حسین پاینده حاصل 20 سال تلاش و زندگی علمی او است. نباید با اینگونه برخوردها نویسندگان را دلزده کرد. در این شرایط حتی بهتر است، قید برگزاری این جوایز را زد. زیرا تکلیف نویسندگان با خودشان روشن است، نشسته‌اند و کارشان را انجام می‌دهند و از هیچ نهادی هم درخواست نکرده‌اند که بیایند و از آنان تجلیل کنند. این وزارت ارشاد و دیگر نهادهای فرهنگی هستند که قصد تجلیل از نویسندگان را دارند، پس در شأن قلم به آنها احترام بگذارند.
کرمیار که در سومین دوره جایزه جلال نیز شایسته تقدیر بخش رمان شده‌است، گفت: با اینگونه اقدامات بنده به این باور رسیده‌ام که مسئولان فرهنگی به جای تجلیل از نویسندگان قصد تحقیر آنها را دارند. هر نهاد یا سازمانی که اهدای جایزه را تقبل کرده است، باید در همان مراسم و روی سن با عزت و احترام سکه‌ها را به نویسندگان اهدا می‌کرد، حتی رفت و آمد نویسندگان به سالن محل برگزاری را نیز باید بر عهده گرفت و در کمال احترام با آنها برخورد کرد.
کرمیار در پایان گفت: این برخوردهای تحقیرآمیز نشان می‌دهد، حتی اگر قصد تجلیل از نویسندگان وجود دارد، خروجی و نتیجه این برنامه‌‌ریزی‌ها، تحقیر نویسندگان شده است.
