«هیهات»؛ قابل قبول اما تلویزیونی و مناسب کنداکتور محرم رسانه ملی

به گزارش هفت راه، فیلمهایی که با تأثیرپذیری از آیین های مذهبی ساخته می شوند همواره با یک خطر بزرگ مواجه هستند و آن هم درغلتیدن به وادی شعار چه در سوژه پردازی، چه در خلق شخصیت و چه در دراماتورژی است. کمتر کارگردانی را دیده ایم که بخواهد فیلم مذهبی یا فیلم متأثر از آموزه های مذهبی بسازد و به دام این شعارگرایی نیفتد.

«هیهات» را اگر بخواهیم براساس وجه شعارپردازانه بسنجیم با فیلمی متوسط روبروییم؛ البته این متوسط بودن به معنای قوی بودن کلی اثر نیست. مهمترین ویژگی «هیهات» آن است که چهار کارگردانی که سبک اجرایی آنها ربط چندانی به هم ندارد بسیج شده اند تا فیلمی اپیزودیک و عاشورایی بسازند.

از گفته های کارگردانان هم این طور برمی آید که این فیملسازی با تعامل میان این چهار تن بوده است یعنی هر یک از کارگردانان به غیر از درگیری در اپیزود خود درباره کار همکاران خود هم نظر داده است.

اگر به صورت ریز کارنامه هنری هادی مقدم دوست، روح ا.. حجازی، دانش اقباشاوی و محمدهادی نائیجی را بسنجیم به یک نکته مشترک می رسیم و آن هم اینکه هیچ کدام از این چهره ها کارنامه قابل اعتنایی در کارگردانی ندارند.

البته در این بین حجازی را داریم که با تأثیرپذیری از سینمای خرده پیرنگ تلخ فرهادی یک سری فیلم از «زندگی خصوصی آقا و خانم میم» تا «مرگ ماهی» را خلق کرده است که البته هیچ کدام از این آثار نتوانسته اند به عنوان محصول ذهنی مولف و نه گرته‌بردار مورد توجه قرار گیرند.

سه کارگردان دیگر هم هرچند هر کدام یک فیلم سینمایی را ساخته اند اما این سه فیلم که عبارتند از «سربه مهر»، «حق السکوت» و «تاج محل» نیز بیشتر عرصه ای برای سعی و خطای حرفه ای جهت ورود به سینما بوده اند تا محصولی که بیانگر اندیشه های خاص یک فیلمساز باشد.

*دو اپیزود نجات دهنده

در این بین فقط هادی مقدم دوست را داریم که تجربیاتش چه به عنوان منتقد و چه به عنوان نویسنده آثاری همچون «بی پولی»، «آرایش غلیظ» و «وضعیت سفید» کفه کیفی تجربی را به نفع خود پایین می برد و جالب است که بخش عمده مزیت «هیهات» هم از همان اپیزودی می آید که مقدم دوست آن را ساخته است؛ مقدم دوست با هوشمندی ایده ای درباره حضور داعش در منطقه و اتحاد ایران و عراق در نبرد با این گروه تکفیری-سلفی است را محوریت درام خود قرار داده و کوشیده داستانی را روایت کند که مهمترین عنصر سرگرم کنندگی که خلق گره و پیش بینی ناپذیری است را ایجاد کند.

اپیزودی که دانش اقباشاوی هم کارگردانی کرده شاید به خاطر شناخت فضای آدمهای داستان به نسبت استاندارد است و باعث می شود هم امیدوار باشی به ادامه کار مقدم دوست و هم امید ببندی به فیلم بعدی این کارگردان.

*فیلمی مطلوب کنداکتور تلویزیون

ولی مشکل اصلی فیلم که اپیزودهای پر از شعار حجازی و نائیجی است «هیهات» را از تبدیل شدن به یک اثر سینمایی استاندارد بازداشته است.

تصور تلویزیونی این دو کارگردان که شاید بخاطر تعدیل هزینه ها بوده است موجب شده هیچ کدام از اپیزودهای این دو سر و شکل یک کار سینمایی را نداشته باشد و واقعا تفاوتی نداشته باشد دیدن این فیلم بر پرده عریض یا مثلا در تلویزیونی 14 اینچ.

با این همه شاید به دلیل همان ویژگی اصلی فیلم که 4 اپیزودی بودن است باعث می شود مخاطب این 4 اپیزود را در یک مجموعه ببیند و نه به صورت مجزا. در نتیجه قدرت اپیزودهای مقدم دوست و اقباشاوی به کمک کل مجموعه آمده و آن را به عنوان یک محصول قابل قبول که احتمالا در سالهای آینده مرتبا در رسانه ملی هم روی آنتن خواهد رفت بدل می کند.

منبع: نسیم آنلاین