بازنشر یک اثر ۸۱ ساله برای ویولن
کتاب «بیست‌وشش آهنگ، چهارمضراب‌های ویولن، ردیف اول و دوم» اثر قاسم نیک‌پو با بازنویسی کامپیوتری و گردآوری شرح حال و آثار مؤلف توسط شهـاب مِنـا بازنشر شد.
کتاب «بیست‌وشش آهنگ، چهارمضراب‌های ویولن، ردیف اول و دوم» اثر قاسم نیک‌پو با بازنویسی کامپیوتری، گردآوری شرح حال و آثار مؤلف توسط شهـاب مِنـا، ویرایش نت‌ها توسط بهرنگ آزاده و طراحی جلد زهرا نازیار توسط نشر خُنیاگر بازنشر شد.
این اثر شامل بیست‌وشش چهارمضراب برای ویولن (پانزده چهارمضراب در چپ‌کوک و یازده چهارمضراب در راست‌کوک) است که پیش از این در سال ۱۳۲۳ منتشر شده بود.
در تبلیغات اثر در «مجله موزیک ایران»، مرداد ۱۳۳۸ آمده است: «کتاب بیست‌وشش قطعه چهارمضراب معروف، اثر قاسم نیک‌پو، بهترین قطعات ضربی است که استاد فقید، ابوالحسن صبا، نواختن آن را به شاگردان توصیه می‌کرده است.»
برخی از چهارمضراب‌های مندرج در این کتاب حاوی آرشه‌ها و تکنیک‌های خاص و منحصربه‌فرد مؤلف هستند و برخی دیگر دقیقا مشابه چهارمضراب‌های ویولن ابوالحسن صبا؛ نواختنشان چالش‌برانگیز و تمرینشان جذاب است به‌طوری‌که شایسته است مجدداً در کارگان آموزش ویولن ایرانی مورد استفاده قرار گیرند. اینک پس از ۸۱ سال این اثر با نت‌نویسی کامپیوتری، ویرایش و بازبینی نت‌ها و افزودن شرح حال و اسناد و تصاویر مؤلف توسط نشر خُنیاگر بازنشر شده است.
به گزارش خبرنگار مهر، مؤلف قاسم نیک‌پو (۱۳۵۵-۱۲۹۶)، بهره‌برده از مکتب درویش‌خان بود و در سال‌های ۱۳۰۹ تا ۱۳۱۸ به تحصیل در هنرستان موسیقی دولتی به مدیریت علی‌نقی وزیری پرداخت. پس از ۲ سال هنرآموزی موسیقی در تنکابن (شهسوار) و دریافت مدال علمی و تقدیرنامه به‌واسطه فعالیت‌ها و لیاقتی که از خود جهت تعلیم و تربیت نوآموزان بُروز داده بود از ۱۳۲۰ به سمت هنرآموز کلاس‌های اول، دوم و سوم متوسطه هنرستان عالی موسیقی منصوب شد و از همین سال همکاری و نوازندگی در رادیو را نیز آغاز کرد و یکی از تک‌نوازان رادیو شد و در اکثر فعالیت‌های هنری انجمن موسیقی ملی که خودش یکی از اعضای مؤسس آن بود شرکت می‌کرد و در ردیف اول ویولن می‌نواخت.
او در رادیو یکی از نوازندگان بزرگ و مؤثر ارکسترهای «گلها» و «نکیسا» و رهبر ارکسترهای مختلف رادیو، از جمله «ارکستر شماره یک»، «شماره دو»، «شماره سه»، «شماره شش» و … بود و در این ارکسترها به نواختن ویولن و پیانو می‌پرداخت.
وی ۱۲۰ ترانه ساخت و در اوقات فراغت به مطالعه ردیف‌های آواز استادان موسیقی ایرانی، نظیر آقامیرزاعبدالله، اسماعیل‌خان و درویش‌خان، صرف وقت کرد که حاصل آن تهیه ردیفی از آوازهای ایرانی است که برای ویولن تنظیم کرده و تاکنون به انتشار نرسیده است.
